Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VI.djvu/659

Da Wikisource.

La Bibla 641

4. Temp da cridar, è temp da rir: temp da far cordöli, è temp da saglir.

5. Temp da rasar via la crappa, è temp dalla raspar insemel: temp d’abbratschar, è temp da s’far lönsch davent dal abbratschar.

6. Temp da cerchar, è temp da perder: temp da conservar, è temp da büttar via.

7. Temp da sdratschar, è temp da cusir: temp da taschair, é temp da tschantschar.

8. Temp d’amar, è temp d’œdiar: temp da guerra, è temp da pasch.

9. Che profit ha quel chi fa alchüna chiausa, da quai intuorn il qual el sa sfadaja?

10. Eug nhai vis quaista lavùr, chia Deis ha dat als filgs dalla glieud, aciò chi sa sfadajen in quella.

11. El ha fat ogni chiausa bella in sia stagiun: ha eir tschantâ ’l muond n’il cour dalla glieud: sainz’impro chia ’l † crastiaun possa mâ brichia chapir las ouvras chia Deis ha fat, da principi fin alla fin.

12. Eug nhai cognoschü chia taunter [p. 740] quels nun ais auter bön qua, co da s’allegrar, è da far bain iu vita sia.

13. Et eir, ch’ogni crastiaun mangia, è baiva; è cun ogni sia fadia giauda dal bain, ais dun da Dieu.

14. Eug nhai cognoschü chia tuot, quai chia Dei fa ais in perpetuo: à quai nun s’po ingotta metter pro, è nun s’po ingotta diminuir: è Dieu fa quai, aciò chia la glieud il terman.

15. Quai ch’ais stat eira agià viavant, é quai chi ha da gnir ais agià stat: è Deis recerchia quai chi ais passâ.

16. Haviand ultra quai vis suot il sulai, chia qua n’il lö dal jüdici ais l’empietà, chia qua n’il lö dalla jüstia ais l’empietà:

17. Schi nhai eug dit in meis cour: Deis vain à jüdichar il jüst, è l’empi: perche qua per che chiausa chi s’vöglia ais ün temp, & ad ogni ouvra suprastà ün Qua aise.

18. Eug nhai dit in meis cour, davart la conditiun dals iffaunts dalla glieud, chi fuoss da desiderar chia Deis ils declaress, è chia quels vazessen ch’els da lur svess nun sun auter co bestias.

19. Perche quai chi scuntra als iffaunts dalla glieud ais quai chi scuntra allas bestias: qua ais ün medem accident per quels tuots: sco l’ün moura, usche moura l’auter: è tuots haun ün medem flâ: è ’l crastiaun nun ha alchün avantagk sur las bestias: perche tuots sun vanità.

20. Tuots vaun in ün medem lœ: tuots sun fats our d’puolvra, è tuots tuornan darcheu in puolvra.

21. Chi sâ chia ’l spirt dals iffaunts dalla glieud munta in aut, è quel dallas bestias giaja giù à bass suot terra?

Rätoromanische Chrestomathie VI. 2. 41