Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/110

Da Wikisource.
96 Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias

dal Segner, aciochia ella, impe dalla crusch da Christi, non consacres la crusch dad’ün moarder, schi chi’ella saja gnida sgiüreda et certifichieda dalla chrusch [f. 88b] da Christi cun quist miracul. Numnedamaing, chia d hegian purto la prüma et la seguonda tiers ün moart, ma per ünguotta, et chia, haviand alhura els purto la terza et cun quella tuchio il moart, saja el dalungia ressüsto et sto lo intraunter els. Quist vain scrit, mo quaunta fe chia saja da der, po crair inmünchiün; eau crai, chia que saja da crair taunt, co que chi vain scrit davart ils zaps da Christi sün il Munt dallas olivas, cura chia el gièt à tschêl, ilsquels ls papists et oters vœglian, chia ’s vezan aunchia hoatz in di, taunt co scha füssen huossa fatts, perchie chi’els dian, chia sajen fats bain fich gio per la terra et restan saimper salds. Quist Constantinus eis sto quel chi ho müdo sieu sez imperiel à Constantinopel. Constantinopel paravaunt havaiva nom Bizantium, mo zieva chia Constantinus la fet fabrichier, la matet el nom zieva el. Da les temp ino eis l’Imperi sto partieu in duos parts, perchie l’ün Imperadur, dal Oriaint, staiva à Constantinopel, et quel dal Occidaint staiva à Roma [f. 89a]. Il pü davous Imperadur dal Oriaint eis sto Constantinus Palæologus, ilquel eis sto mazo da Mahomed il seguond, anno 1453, dal temp chi’al pigliet aint Constantinopel. Et uschea füt sdrüt tuot l’Imperi dal Oriaint.

Davart Hatto, Uvas-ch da Mainz.

LIII.

A Mainz eis sto, aunz chi’huossa, ün Uvas-ch, chi havaiva nom Hatto; ün schlascho et immisericordiaivel hom, ilquel dal temp dal’abundaunzchia cumpret insemmel per ün pitschen daner üna granda bgierezza d’furmaint et granezza. Et siand gnieu zieva üna granda chialastria, füt el aruo da alchiüns pouvrets, chi nun havaiven ünguotta, chia el, in amur da Dieu, ls vules der granezza per ün jüst pretsch, chia nun stuessen murir dalla fam, ls viandet el davent üna ù duos giedas sainza üngiüna compaschiun. Ma siand chia els continuaiven ad aruer et supplichier, fet el ir ün grand trœp d’hommens et dunauns et infaunts in ün graner, et [f. 89b] dintaunt chia spettaiven, chia gnis qualchiüns a ls partir our granezza, ho el fat sarrer fermamaing il graner ù talvo, inua chia ’s tegna la granezza, fat der fœ et arder. Inque dimena chia quista pouvra glieud staiven in il graner circumdos intuorn intuorn dalla flamma et stuaiven bod arder, haune cumanzo ün grand et lamentabel plaunt ù bragizzi, chia perfin Hatto sün sieu chiaste pudaiva udir. Co ho quist diavlas-ch hom tiers fatt(a) giamgias da quista pouvra glieud et dit: Udi co chia las müers et rats dal