Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/140

Da Wikisource.
126 Il zardin d amur

co mia vita propria et tuott l’ambitiun chi’eau he in quist muond, ais chi’eau nun saja stô l ultim à l’offerir meis vucts. Eau poass dir, chia quist feli(c)[z] incunter am fo continuer üna megldra spraunza da meis destins, et dopo m havair ad ella dedichiô, nun giavüsch eau oter. Et la bütschand seis bels mauns, la rouf da m compatir dal incommad, et spero quanto prüma havair l’honur da lla vair.

Caristea. Eau rest sia hümbla servitura, et cura ad el bain plescha gnir quia, saro el saimper bain vegnieu.

Seguond incunter.

Filamon. Eau havess crett, meriter ün giüst chiastiamaint da Dieu, sch’eau havess manchio da mieu plæd chi’eau l’impromettett hersaira.

Caristea. Eau l ingrazch infinitamaing. El ais adüso ad oblier tuotta soart d persunas, chia quellas svessa, chi nun haun meritô, res[s]ainten ils effetts.

[f. 15b] Filamon. Ella am fo tœrt a s metter in que nummer, nun haviand persuna alchiüna suott il cêl, chi’eau saja pü obliô da render fideltæt.

Caristea. Tuotts quists discuors sun effetts da sia curtaschia, et el so bain fer in las occasiuns, et voul fer savair, chia l sapchia bain dir. Ünguotta taunt main ils curtisauns nun haun oter co plæds et finezzas: üna buochia tuotta d flamma et ün cour plain d glatscha.

Filamon. Que füss bun da dir d ün hom chi füss sainza passiun, mo scha m füss permiss da testifichier tres ün sacrifici da mia vita, cun chie ardur chi’eau he saimper tscherchiô da lla plaschair veritabemaing, ella gniss a confesser, chia per frequenter la cuort d ün raig, nun gnis pertaunt ad esser blasmô.

Caristea. Saja dalœntsch, chi’eau il vœglia in ünguotta offender, que nun ais mieu dessegn. Mo eau tschauntsch in gienerel, et que chi’eau di, ais confirmô cun taunts exaimpels, chia l ais molto difficil d incuntrer ün hom chia sia buochia accoarda cun il cour.

Filamon. Schi eau in quist la vuless fer vair mias perfectiuns, schi havess ella radschun da blasmer mia pres[s]umptiun, et m tegner per memma superbi, mo eau attest, chi’ella ho aquistô ün tæl imperi sur mias volontæts, chi’eau sun constritt da confesser, chi’eau saja sieu captif et s-chiefd, ella tegna mia libertæt preschunera. In tuottas chiossas [f. 16a] metare eau saimper mia vita et mia moart in seis mauns.

Caristea. Eau nun merit brichia d esser guardiauna d ün usche pretius pain, et sch’in mieu pudair füss, vuless eau metter in libertæt tuotts preschuners, perchie eau sun d ün humur chi’eau vetz taunt invidas ad indürer il mel co al fer.