Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/42

Da Wikisource.
28 Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias

quelas havaiven ün zuond bel zardin dasper la citted da Lyron. In que zardin eiran boas-chia, chi purtaivan poms d’or, et aciochia üngiün nun ivules ù purtes davent da quels poms, schi havaivane mis ün dragun per üna contigna guargia dal zardin. Hercules, nun tgnand üngiün quint dal dragun, gnit üna gieda sur ils poms et n’pigliet sa buna part, et gnit larg sainza esser uffais da üngiün. Quaist Hercules alla davous ’s inamuret usche fich sün Omphalem, [f. 5a] üna zuond bella femna, chia el tres sia giavüsch et cumand tret aint üna vestimainta da femnas et, per la plaschair bain, ’s schantet traunter sas otras fantschellas et filaiva, et uschea mnet inavaunt il rest da sa vitta.

Ün miravglius ivœl iscuntro dal temp dal Rag Rampsiniti.

III.

Horodotus ans aradschuna üna zuond deletaivla histoargia dad’ün ledar in quist mœd: Il Rag Rampsinitus ho hagieu plü or et argient, co üngiün Arag, chi saja sto avaunt el in Aegypto. Ma aciocha el pudess metter in salf taunt pü bain et pü sgiür sieu thesori, ho el fat fabrichier üna granda et bella tuor, et ho mis luaint sieu or et argient. Mo il maister, chi la fet, havaiva lascho üna foura il mür, chia el havaiva zuglio cun üna peidra, laquela el pudaiva piglier our et metter aint darchio, chia üngiün nun ’s inacurtschaiva ünguotta. Tres quista foura giaiva el aint in la tuor uschea suvenz co chi’el vulaiva et [f. 5b] pigliaiva que chi plaschaiva. Oura chia l’maister eira in let da moart, schi dschettel que secret à seis duos filgs, ilsquels, sco chia l’bab ls haveiva dit, giaiven eir els aint tres quella foura et pigliaiven our que chia havaiven gugiend. Ünzacura l’Rag Rampsinitus ’s inacurtschet, chia sieu thesori gniva imminuieu ù indeblieu, et perchie chi’ el nun savaiva chiatter üngiüna via, per laquela ’s pudes antrer adascus, fet el metter traplas aint la tuor adascus. Ils 2 frars gietten üna noat zieva darchio tres lur foura in la preschun ù tuor, et l’ün giet aint in la trapla. Ma aciochia que nun gnis appalais, ne ’s saves, chi chia quel füs, ho l’oter frer taglio gio a quel, chi eira in la trappla, il chio et ün bratsch, et eis ieu davent et ho darchio zuglio la foura indret. Il di zieva il Rag l’chiatet, ma nun l’pudiant cugnuoscher, ne saviand inuonder, chi’ el eira ieu aint, fet el tachier que chiüerp sün la fuorchia, pissiand, chia seis paraints nun pudessen ster pü lœng zuppos, ma stuessen ’s der à [f. 6a] cognuoscher. Il frer vif haves gugiend inaque d’mez spendro gio dalla fuorchia sieu frer, et peraque ’s ispiettel no quist ingian. Ho chiargio sü ün chiar d’vin et passa vi davaunt la fuorchia, et siand el daspera la fuorchia, ho el drizo a poasta, chia la vaschella cuorra. Vsiand que dimena las guargias dalla fuorchia, chi chiüraiven l’chiüerp appendieu, curritane notiers et bevettan