Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VII.djvu/89

Da Wikisource.

Alchiünas Bellas et Nüzaivlas Histoargias 75

’s poassa vair et cognuoscher our da seis giests, perchie sco chia la Regina ’s amuossa, saja legra, saja da mela vœglia, schi ’s amuossa eir el. Scha ella eis legra, schi stett’el eir el legiar, scha ella eis melancolica, schi hegi’al eir el dulur. L’Rag voul eir el pruer quist asvessa, per ’s certifichier dal fat. Et dimena ’s tret el [f. 62b] our ün bel anne [cun] ün bel diamant our d’daint et l’det alla Regina, sa duonna, laquela sü sura ’s alegret et ’s matet ad arir. Quist cumpang giuven, chi staiva avaunt la maisa et serviva, cura chi’el vset, chia l’Rag et la Regina eiran legiars insemmel, ’s amussaiv’el legiar, siand chi’el vsaiva huossa eir el gugiend, chia l’Rag et la Regina ’s accordessen et stessen legiars. Quist tuot observet l’Arag zuond mnüdamaing. Üna otra gieda ’s ifantschet il Rag dad esser grit, et peraque det el üna masleda alla Regina, laquela dalungia gnit da mela vœglia. Cura chia l’giuven vset, chia l’Rag eira grit et chia la Regina eira da mela vœglia, ’s conturblet eir el, sco l’eira appussaivel. L’Rag dalungia l’mettet our que in mel, et pisset da havair huossa infingio causa avuonda da l fer murir. L’Arag tegna cussalg, co chi’el ’s poassa svindichier dad’el. L calumniatur, u schmaladieu vilgius, det al Rag quist cussalg, chia nun l’stes a dispüter lœng, mo nomma l’fer bütter dalungia in la chialchiera da fœ et il fer arder vif. Et aciochia que gies tuot secretamaing, pudes l’Arag nomma [f. 63a] cumander à quel chi’arda la chialchiera, chia, l’di zieva dad’üna certa hura, gniva ad ir our ün tar el et il dumander, scha el hegia drizo our il cumand dal Rag? Quel dimena dess el piglier et sainza otra grazchia bütter in la chialchiera et arder vif. L’di zieva füt do il cummand dal Rag à quist innozaint juven cumpang, chi’al dess ir our tar quel chi ardaiva la chialchiera, et dumander, scha l’haves drizo our il cummand dal Rag. Inque dimena chia el eira sün la via per ir, ’s imbatette, chia el passet vi davaunt üna baselgia averta. Co ’s algurdet el dalla admonitiun da seis bab, vo l’prüm in baselgia, taidla la predgia, fo sia oratiun, et ’s impisset, chi’el havess aunchia temp avuonda da drizer our il cummand dal Rag et da turner cun la respoasta. Ma dintaunt chia quist eira in baselgia et tadlaiva la predgia, l’dischgrazchio calumniatur, chi havet . . . o buonder da savair, chie chi (n’) [nd] (d)eira gnieu dal pouver giuven, currit our el tar il patrum dalla chialchiera, pissiand, chia l’oter füs infingio ars et ardüt in cendra 1000 giedas, et dumandet a quel chi ardaiva la chialchiera, scha el hegia effetuo il commandamaint dal Arag. Et alhura [f. 63b] l’pigliet quel chi ardaiva la chialchiera, et sainza üngiüna misericoardia l’büttet el aint in la chialchiera. Et schabe chi’el sbragiva et clamaiva, chia nul füs el quel, sür il quel füs ieu our il cummand dal Rag, schi taunt à taunt quel, chi ardaiva la chialchiera, dschet, chia el hegia ün stret cumand da bütter in la chialchiera l’prüma