Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/240

Da Wikisource.
230 Zaccaria Pallioppi

[p. 48] 5 Scruosch’ün tun spaventus e sconquassa
Tschêl, infiern, cha la spelma as fenda
E — sortieu dalla fossa — riprenda
L’orrid spettro il crimen del viv.

Gesu vaindscha, la vela as sdrama,
10 O delizia! e rumpa la streda
Traunter Dieu e scodüna raspeda
D’ormas pias, chi braman salüd.
Na be Zion, ma Cristo reclama
Tuots crettaivels da tuotta la terra,
15 Chi desdrüan il pcho nella guerra,
Sper sieu cour da celesta virtüd.

[p. 49] Dutsch’amia, o hegiast pazienza!
Gesu dorma be fin al imperi.
Craja, larma crided’in sunteri
20 Dvainta bod paradisica flur!
Ziev’il sabbat bisbiglia clemenza
Taunt prüveda: „che cridast, Maria?“
E „Rabbuni!“quel clam d’allegria
Müd’in gloria la pain’e dolur.

[p. 8] Il zardin dell’infanzia.

(Suainter Hoffmann.)

Ün pitschen üert cognuosch acquia,
O füss eau beadün’ün quel!
Nun crajer, pcho, da’ l sdrür nimia,
Ils cherubins perchüran el.

5 Serain e blov scu l’ögl in chüna
Sorria il tschêl sur sieu verdüm,
Inua da tuots brillants adüna
Ruschè benign splendur’il prüm.

Turblo nun ais ne impedieu
10 Del pür ovel allò il cuors,
Ma circondo et imbellieu
D’ün craunz pompus da vivas fluors.

[p. 9]Splerins allò plaschair sussuran
Cun ela d’or al cher infaunt,
15 E pêsch al daun utschels, chi dmuran
Sül ram, con lur amabel chaunt.