Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/265

Da Wikisource.

Nouvas Rimas 255
[p. 69] Memma tard!

(Suainter: Moore.)

Vò nu’ m rumper il sonn e la calma,
Schappür calma mieu cour pò chatter,
Cur cha spraunza, amur, giuventüna
Vaun svanind, per mê pü nun turner!

5 Alla föglia s-chanted’, inmelnida,
Cur l’utuon daspö lönch ais passò,
Chi pò render il verd e la vita?
Chi po der l’odur persa darchò?

T’avess eau inscuntreda, ma bella,
10 Nell’eted ch’ho be fluors per ognün:
Quell sorrir chi ta vista infitta
Vess rendieu propizi il destin!

Memma tard, vi al tschel splendurainta
Püra staila per me apparit!
15 Tres ils vents fatt’in tocs ais ma vela
E la barcha nell’uonda sparit.

[p. 72] Addieu.

(Suainter: Byron.)

Addieu! addieu! Sch’eir per adüna,
Schi stu tuottün’addieu at dir;
Scha eir tieu cour mê nu’ m perduna
Eau t’ödier nun poss per sgür!
5 Scha quaist mieu pet, sül quel la saira
Suvenz posò hest tieu bel chò,
In sonnolenza dutscha, vaira
Tü lam repos hest rechattò,
S’avriss dandet in tia presenza
10 E ler podassast tü loaint,
Allur’ sgür’ vessast tü evdaunza,
Cha meritò nun he tieu plaunt!
Dal muond sarost (chi so?) stimeda
Sur mia dolur de vzand sorrir,
15 Mo tres ün lod sarost blesseda,
Chi oter cour in tocs fò ir.
Scha all’ ma transgressiun füt granda,
Schi’ l cuolp stuvaiva forsa der,
Chi tres sa bratsch’am fet ghirlanda