Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/356

Da Wikisource.
346 Caspar Bardola

Ch’el tratta pür il mond sco principal; —
El gioda pac e reista infelice,
Siand seis cour complet material.
Quel non cognoscha vita agreabla
In seis starschìn e seis contin lavur;
Nemain ün’ur’al reista daletaivla
U libra da pissèr per ’s cultivar.
Per el sun chosas grandas tot üngotta,
Seis spiert ais tot complet mortifichà,
Ch’el non ha gnanca senn plü per belezza
E non distingua con seis ögl grandezza
E giasch’in mez seis raps disfortünà.
Che differenza tanter el e Rudi!
Quel bel matin, il figl del giornalist,
Ch’ün al nomnet: L’accord dell’armonìa
U pür dal tschel — la dretta allegria;
Mossand sco l’ögl plain graz’e plain clemenza,
Con bratsch ed anim promt ad assistenza,
D’ün puls, chi batta vair resentimaint
E lengua, chi declam’ün cour containt.
Pro quist ramfèr non ais nemain sumbriva,
Ch’el our dal fango vegn’as elevàr,
Usche, ch’el reista mort, schabain ch’el viva;
Ma benedicziun non po’ l speràr.

Paulina. Ach chara sour! Nus vain ün auter indul.

Corina. E poss’il tschel pro nus güst quel mantgnair!

Paulina. Schi, chara sour! Güst quel mantgnair!

(Via).

III. Scena.

Crist. Cresc. Lanz e Hans, plü tard

maister Gian e seis figl Duri.

Cresc. (Con Crist.).
Ach guarda, là’ ns vegnan eisters sün visitta,

E pàra, no survegnan grand concuors;
Davo cha la stradella füt erètta,
S’incuntra ogni tant ün pèr signuors.
Dafatta fin sü’ ls munts d’extaisa vista
Van rampignand con spejels ed ögliers