Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/357

Da Wikisource.

Las Strias, Superstiziun e fantasia 347

Sur spelms, vadrets, tscherchand ils puncts da vista,
Per vair nos pasculs, gods, nos prads ed èrs.
Crist. Per tschert, as tscherner sa la signuria,
Però quists non sun eisters — eu’ ls cognosch, —
L’ais maister Gian co’ l figl in compagnia;
Chi sa! Ingio quists duos van hoz a spass.

(Maister Gian e’ l figl arrivan,

Crist. ils salüda.)

Bun di, signuors! Ingio han il viadi?
Sch’eu nu’ ls offend, siand pertot vain s-chür.

Mstr. Gian. Plaschair nus fain’ na pitschna passegiada
In quist champ là per vair, sch’el es madür.
(arrivà pro’ l champ, tschantscha co’ l figl.)
Ach guarda qui, Duri! Quist gran s’ po tschunc - er.
Daman, scha’ l temp es bel, eu batt la fodsch,
E tü intant tot nos amis giavüscha
Per ans güdàr, siand l’ais madür - crotsch.
(Visitand plü’ navant il gran, tschantscha.)
Danöv ais quà del gran la madüranza,
To ha seis temp e tot sia stagiùn —;
Ün ann intèr domanda que pazienza;
Perciò convain da tschunc - er, cur l’ais bun.
Ma stante ch’ais fondà con sapienza
Nel cour uman ün tschert attachamaint,
Chi vicendevol chatta accoglienza
Intanter buns amis e buns paraints,
Schi spet, cha quels am dettan assistenza;
Siand solet co’ l figl in quist lavur
Chi vol resguard, perdess eu la semenza
E meis bun nom da bun cultivadur.

Lanz (con Crist. ironic).
Aha! Uoss’aud’eir ella. E penseva

La pèrdita, chi tant am disturbet:
E vain il temp, cha’ ls „blots“sun sainza tet,
O povers vus! privads del plü manglus!

Crist (con Lanz).
Zuond dür per genituors chi han famiglia,

Ais sainza tet; blers povers ston patir;
Però fintant ch’el sün amìs as fida,