Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/457

Da Wikisource.

Il Curunel e las tratschoulas da Deta Petz 447

Schi, pür sapchast cha tschercher dad imprender a mazzer sieu prossem ais ün pcho orend ed inpardunabel, ün pcho chi merita l’infiern.

Tü stust bain vair aint e incler ma Nina, dschet Gudench pigliand sieus mauns in sieus, cha sch’eir tü managiast bain, hest tüert, as batter al duel nun voul dir e nun ais „mazzer sieu prossem“.

Il duel ais „defender sa vita, e pruver da mazzer quel chi tschercha dans mazzer.

E poi tü inclegiast bain eir, cha durante quista sted stögl m’exerciter uschiglö cur tuorn a Paris he sgür smancho tuot que cha savaiva, e . . .

Na, na sbregit Nina, retrand sieus mauns da quels da Gudench, na, tü mel prüvö, sfadschus mattum, sainza cour nè amur pels tieus, na tü nun tuornast a Paris, tü nun partast pü davent da Schlarina.

Ta buna mamma m’ho gia dütta, cha scha mê provast da partir schi ch’ell’as bütta per terra davaunt il chavagl, ed eau vegn in lung suot il charr, e vzarons scha tü sus-charost ans smagagner?

E scha mê cha tü provast da partir a pè, schi tuots trais ans büttains intuorn tieu culöz, e’ t suplichains in amur dellas plejas da noss Salveder da nun ans banduner, e vzarons scha tü hest il curaschi dans stumpler davent e da ’ns assasiner da fadia e d’amur, bè pervia d’üna inferücha, maledetta unifuorma da „Curunel“, (cha’ l Segner nu ’m scriva mieus pchos scha tü ’m fest blastmer) amen!

O que nun pò esser oter, cu cha tü hegiast a Paris qualche duonna melprüveda chi t’atira, chi ’t hò instrio, mnô al mel, e büttô üna noscha sort sün tè, üna disgrazcheda, sfadschusa chi ’ns hò invulos tia amur e bainvöglenscha.

Ah! povers, schi povers disfortünos cha essans.

E dit que Nina mettet sa testa in sieu squassel, e comanzet a scufuonder dad ota vusch.

Nina, Nina chera mia, dschet Gudench comoss e provand da la trer a sè, o tü nun sest quaunt mel cha tü’ m fest, na, eau nun merit cha tü ’m trattast uschè, eau ’t gür pel salüd da mi’ orma ch’eau nun am üngün a Paris, üngün nun m’atira, bè mieu bap, ma mamma e tü essas per me il muond, il tuot, e poi tü sest bain cha scha part, que sarò pür d’utuon, e fin allura poss avair eir eau müdo idea, e chi sò forsa esser bel e marido, e per conseguenza sgür nun partir pü.

Ma per uossa lasche’ m continuer mieus stüdis e exercizis, que ais per me eir ün grand passa temp, ve non ma Nina, ve no e sajast radschunabla, tü sest bain cha’ t am sco scha tü füssast ma mamma.

Melprüvo, nosch mattum, dschet Nina, sortind la testa our suot sieu squassel e’ l soriand tres sas larmas, ve no e tschaunta’ t ün momaint qui