Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, VIII.djvu/563

Da Wikisource.

Landamma Zaccaria Pallioppi 553

12, e quellas fich cuortinas, degnas da gnir presentedas ed offertas ad ün ondro public d’Engiadin’ota! Observ però, cha l’opuscolin porta il numer I, segn, cha bainbod seguirò ün seguond e forsa eir püs, que ch’eau vivamaing giavüschess.

Perduna, o collega,
Mieu dir spassiono;
Containt sgür non füssast,
Sch’eau tuot ’vess lodo!“

A vezza our dalla conclusiun della recensiun, cha ’l collega cognoschaiva la sensibiltà da Pallioppi, e nus incuntreran a comprovas da quaist trat da seis caracter amo plü. Dall’otra vart muossan ils fats, cha Pallioppi pigliaiva in consideraziun scrupulusa üna critica güstifichada: nella seguonda ediziun da quaist prüm fascicul manca il sfendabluozchers, percunter ais il numer dellas poesias creschü da 12 sün 24.

Ün’otra prova, cha Pallioppi eira fich accessibel ad observaziuns güstifichadas, risplenda dal seguaint: In ün numer del Fögl d’Engiadina1 avaiva el publichà il sonet Gallicius, chi det occasiun ad ün cognoschitur dell’istoria natürala, da far üna remarcha. Subit respuonda Pallioppi, corregind il sbagl, chi l’eira success, in quaist möd:2

Rectificaziun del sonet Gallicius. Ün ami am observet, cha las randulinas nun maglian sems, anzi chürallas, e cha consequentamaing il pled semin in mieu Gallicius nun saja adatto. Eau ingrazch per quaista güsta observaziun e vögl admetter, ch’eau avess fat megl da tgnair quels vers auncha ün temp suot clev, impe da ’ls publicher memma precipitedamaing. Quel errur però, chi m’ais sfügieu nel fö d’entusiasmo e ho divertieu ils sgiamgiaduors, as lascherò corriger con duos strichs da penna. Eau ’m permet dimena da substituir al pled semin il pled pü adatto splerin, que voul dir: pitschna chüralla, scu m’algord, cha mia diletta mamma üsitaiv ’a dir, e scu rileiv dalla prüveda collecziun da poesias romauntschas del Sgr. C. Flugi e dal supplemaint al dizionari portatil del Sigr. O. Carisch. Meglinavaunt ais necessari, ch’eau rimplazza eir il pled s-charsaunta tres filaunta (derivo da feil, Galle), uschigliö podess ün dir, cha ne la glieud in terra, ne ’ls beos in paradis nun mangian splers. La seguonda strofa da Gallicius tuna dunque pü correctamaing uschè:

Ma fo que stret, cha suot ün tol am tschaunta,
E sun eau be per ün splerin melvis —
Schi turnerò a pü beos amis,
Ch’ün utscheïn nun squitscha ne filaunta.

  1. Fögl d’Engiadina, An 1865, Nr. 15.
  2. Fögl d’Engiadina, An 1865, Nr. 17.