Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/162

Da Wikisource.

La mumma sper la tgina.
En stiva sesa meditont
La mumma sper la tgina;
Siu egl ruaussa sigl affont,
In tschut cun fatscha fina:
5 La mumma vul el dormentar,
Fa ir la nanna cun cantar:
O Maria
Mumma mia,
Volva po tier nus tiu egl;
10Benedida,
Dai urbida,
Muoss’ a nus il tiu sogn Fegl!
En tgina ruver il tschut car
Balbegia, ri, termaglia;
15El vegn fors’ a sequietar,
Per cur ch’ ei vegn stgiraglia.
La mumma betsch’ il frunt serein
E conta lu tut ledamein:
O Maria,
20Tgei legria
Has ti giu cun tiu Bambin!
Mumma cara,
Alla tiara
Has ti dau il Vierf divin.
25La glina fa en stiva clar,
Gl’ affon aunc strusch cupida;
La mumma va per l’ enzinnar
Cun l’ aua benedida,
E spetga pazientamein,
30Cantont uss mo bufatgamein:
O regina,
Clara glina,
Gloriusa en vertit!
Dai beada,
35In egliada,
Gid’ ils tes tier il salit!