Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/163

Da Wikisource.

En stiva sesa reflectont
La mumma aunc adina;
Il carezau ei dafertont
40Sedormentaus en tgina:
„Miu dultsch affon, uss dierma bein,
Da di e notg nus Diu ludein!“
Neiv el Fenadur.
Sur notg la neiv ei returnada
Gie, setschentada tocha Rein;
Sut la nevada schai la prada
Cun tut las flurs, cun tut siu fein:
5 Storschida, rutta schai la spigia . . .
Gl’ unviern nus grevamein castigia!
Ils pegns lain pender giu la bratscha,
La neiv pesenta l’ ogna a bass;
E giud las alps la cufla catscha
10Ils muvels cun terment fracass;
Da tala viulta burasclusa
La glieut vegn bunamein confusa.
In um els megliers ons, en stiva
El schai tucaus anetgamein,
15L’ egliada pli e pli pitgiva . . .
E stiarsas vev’ el aunc fatg fein.
Sco la nevada nunspitgada
Ei cheu la mort s’ approximada.
Sin las alps.
Sin las alps jeu lessel ir,
Sco pastur sin crests seglir,
Cun la tiba dar zinzur,
Salidar leu giu il pur.
5 Sin la pezza less jeu star,
Lunsch pil mund entuorn mirar.
O con lev ei quei leu si,
Quolms gigantics en rudî.
Sche selegra ti, miu cor,
10E sesaulza si ed or.
Dai naven tuts pigns quitaus
Sche sesentas ti beaus!