Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/193

Da Wikisource.

Mo ’l di de la vendetga
Cu il Derschader dretga
15En tschiel ch’ ei va snavurs:
Enqual rech lu la plazza
Midass cun quella razza
De paupers rugadurs!
Al pievel romonsch.
(Nach Annalas, S. 217, 1898.)
Ti vesas leu sil tgiembel
Il vegl casti s’ alzar;
Tgei praulas, tgei historias,
Sa quel aunc relatar!
5 En quel pli bauld vivevan
Garmadis castellans,
Ferm dominond la tiara
Cun sbiers e cun trabants.
Els mavan alla catscha
10Tras pradas e tras grauns,
Prendevan raub’ e veta
Als paupers concartgauns.
El ferm casti allura
Sedivertevan tuts,
15Figevan biala stiva,
Baraccas e slamuzs.
Cun mescal, cun pignola,
Uss ein ils mirs surtratgs,
Caladas ein las fiastas
20De castellans sfarfatgs;
Leu la tschivett’ uss cloma
La notg cun tun profund:
„Mirei, aschia passa
La glorgia de quest mund!“
Lai, romonsch, en tia Rezia,
En la bassa, sin l’ altezia,
Retunar tiu plaid sonor!
Quel ha biala melodia,
5 Schi migeivla harmonia,
Che san incantar il cor!
La faviala bandunada
D’ inimitgs mo circumdada,
Vul da tias valls tschessar!
10Audas ti co ella plonscha?
La faviala, la romonscha,
Vul ti quella schar satrar?
Sgolatschar lai la bandiera,
Sedefenda, batta, miera,
15Per tiu vegl artau lungatg!
Cun el gie svanesch’ en fossa
Ti’ isonza, viarva, possa,
Tiu talent e tiu pertratg!
Il vegl casti.
(Nach Annalas, S. 221, 1898.)