Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/212

Da Wikisource.

5 El ina larma d’ esser para
Che dagutond vegn dals glitschèrs;
Sil funs resplenda l’ aua clara
Vadrèts e gondas e multèrs.
Gl’ ei sco sche vegls accords tunassen,
10Cu l’ aua schèma, tilla flad,
E sco sch’ ils suffels scutinassen
Cun vuschs ord la profunditat.
Las undas il laghet bandunan
Encunter sera ni damaun,
15Secund sc’ ls fleivels vents talunan
Stuschond sin in ni lauter maun.
Las crestas - tgiet, ch’ ils urs orneschan
En l’ unda bognan las ragischs;
E denteren en paisch avdeschan
20Las muntanialas e pernischs.
Savens pussond hai sin la riva
Cul lac de bass disquors menau,
E cun in sitg ded aua viva
La seit hai tontas ga dustau.
La cicada.
Plaunsiu las steilas sesenvidan,
E tut il mund surpren la sien;
En siemis ils utschals cupidan
E laian gnanc udir in tien.
5 Cicada, pintga sunadura,
Ch’ eis sezuppada dent’ il fein,
Co sunas ussa cun premura
Cun tuns carins schi fin e bein!
Las steilas has ti per cazola,
10Las notas sunas mai falliu;
Ti futra, di a mi, tgei scola
Da giuvna has pli bauld gudiu?
Eis schi manedla, schi bufatga
Cun sempel habit tgietschen - ner,
15E vivas, sunas schi retratga
Ch’ ins po tei mo de rar veser.