Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/222

Da Wikisource.

Unviern.
(Nach Igl Ischi, S. 143, 1908.)
Neiv e neiv!
Tut la pleiv
Ei da neiv curclada; Ge perfin
5 Sin tgamin
Ei ’la setschentada.
Prau ed èr
E pumer
Sut la neiv suspira;
10Buc in trutg,
Buc in dutg
Va tras la planira.
Senza neiv
Ella pleiv
15Mo in liug sengarta.
Nu’ ei quei?
Ah igl ei —
Ina foss’ aviarta.
Alla Romania.
(Nach Igl Ischi, S. 12, 1910.)
O viarva romontscha, o viarva schi cara,
Ti jerta custeivla de nos perdavonts,
Conts lessen tei ver bein gleiti en bara.
Perfids e malengrazieivels affonts!
5 Els dian, ti seigies mo donn per la tiara,
Ins sappi el trafic tei buca duvrar.
Risposta mi dai sincera e clara: „Ein nos perdavonts i pil mund a rogar?
Ha forsa buc era la mumma romontscha
10Tratg si ses affonts, els spisgiau e vestgiu?
Il pur, el duvrava ni ’l Schuob ni la Frontscha
Per sia casada nutrir cun dil siu.
Has ti tiu lungatg per cumprar mo e vender,
Has fors’ il magun sco idol si alzau,
15Has buc er in cor, il qual astga pretender
Il sun, che la mumm’ ha sper tgina cantau?“ Ed auters sestgisan: „Igl ei adumbatten,
De nus in chischlet, aunc sin posta restar,
Fertont ch’ il romontsch inimitgs circumdattan
20La pala entamaun per sia foss’
ulivar.“