Vai al contenuto

Pagina:Decurtins - Rätoromanische chrestomathie, XII.djvu/223

Da Wikisource.

O quels inimitgs han negina pussonza,
Sch’ ei dat en nies miez buc in fauls traditur.
Nos quolms de granit ein la ferma ustonza,
Stateivel rempar per francar il futur.
25Profets han daditg perdegau la doctrina
Romontsch vegn ins gleiti negliu pli udir.
Aunc plaida romontsch la sublim Engiadina,
Romontschs ei il cant de Surselv’ e Surmir.
E fuss ei aschia; stuess ina gada
30Ord nossas valladas svanir il lungatg,
Duei el morir en vestgiu de parada,
Duei el morir sco in clar di de matg.
Ei vans er nies batter, ei nus buc encrescha
D’ haver sco fideivels affonts fatg il nies,
35Sch’ ins mo aunc sin fossa a nus recitescha
En viarva romontsch’ il davos paternies.
Dieus sei ludaus!
(Nach Il Pelegrin, S. 143, 1909.)
25Gia va’ la viers la porta,
Siu bratsch gia stend ell’ o;
In griu: „Fugi!“ — Jeu svegliel —
In siemi eis ei mo.
Romanische Forschungen, XXXVIII. 13
Jeu stundel sin la cresta,
Hai giudapeis miu vitg;
La notg sut sia tenda
Ha priu el gia daditg.
5 E gest a mi en fatscha
Ei’ n auter vitg satraus,
Er’ sur de sias casas
Regi’ in nocturn ruaus.
Jeu vesel ord las retschas
10Salzar il vegl clutgè. —
Cheu sarva tutenina
La porta dil carnè.
E brausla glisch compara:
Da tgau entochen pei
15In ner manti sgolatscha
O Diu, la mort eis ei!
Giuviers il vitg la passa,
La geina dat in sbatt —
Avon l’ emprema casa
20Mirond ell’ eri stat.
Mo gleiti ella varga
Tier il secund baghetg;
Ils dis de mi’ affonza
Viviu hai sut quei tetg.