Pagina:Folengo, Teofilo – Opere italiane, Vol. III, 1914 – BEIC 1822407.djvu/248

Da Wikisource.

Doppo, Iacob, con una scala in mano:

Non aufertur de Iuda sceptrum et dux de femore eius, donec veniat qui inittendus est; et ipse erit expectatio.

Doppo dirrá Mosé con le tavole de la Legge in mano :

Adonai et dux domus Israel, qui mihi Moisi in igne flaminae in rubro apparuisti et in Sinai Legem dedisti, veni ad redimendum nos in brachio extenso.

Appresso canterá David re, con la lira in mano, senza sonarla, i versi sequenti :

Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum, quae a saeculo sunt. Libera, Deus, Israel ex omnibus iniquitatibus suis.

Ultimamente dirrá Iob con uno iogo in mano:

Quis mihi tribuat, ut scribantur sermones mei? Quis mihi det, ut exarentur in libro stilo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice? Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum, et rursus circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum Salvatorem ineum, quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt et non alius. Reposita est haec spes mea in sinu meo.

Finito che avirá Iob di dire, tutti li padri sancti canteranno in lo sequente mottetto, cioè:

Veni, Domine, et noli tardare; relaxa facinora plebi tuae ; veni, Domine, salvare nos, quia de limo terrae formasti nos.

Finito che aviranno di cantare li padri sancti, si nascondiranno. E, cantando li angeli i versi sequenti, tutto ad un tempo calerá l’angelo Gabriello per annonciare Maria Vergine. E si vedrá Nazaret, e Maria Vergine dentro de la sua casa.

Angeli. Gloria in excelsis Deo, et in terra pax hominibus bonae voluntatis.

E l’angelo Gabriello si volterá a Maria Vergine e gli farrá l’imbasciata, dicendo:

Ave, grada piena, Dominus tecum, benedicta tu in mulieribus.