 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
PASSIO SANCTI APOLLINARIS PONTIFICIS
Venerat a Claris dominantem rebus ad urbem
moenibus Antiochi, cui claudere limen Olympi
et reserare datum (nova vis!) divinitus, heros.
Hic, ubi tartareis ad veras cultibus aras
5dimovit multos et puris abluit undis,
lucra inhians maiora, pium compellat alumnum,
finibus a patriis vestigia cara secutum,
si Galilaeus erat. — Quid spectas pergama celsa
haec — ait — et Latiis frustra teris otia terris?
10Vade, salutiferae felix disgressus obito
credulitatis opus, magni incrementa Tonantis
perquirens late, nostrae sub imagine formae,
atque Palaestinis errantem humanitus arvis
ipsemet hausisti quem quondam et mira patrantem!
15Prima paludosae tibi sunt lustranda Ravennae
moenia, primus ibi palans per devia pastor
coge pecus, laesum Stygiorum fraude luporum. —
Haec ubi dieta dedit, patrium suspexit Olympum,
ac venerata tenens sublata tempora dextra,
20sedulus afflatus divini devocat ignes,
et superos orat, nutantia coepta secundent.
His simili aetherias concepit pectore flammas,
fertur ovans in iussa, velut cum spiritus urget
laxos pone sinus, volat acta carina per aequor.
25Ergo iter aggreditur laetus, licet imber ocellis
profluat invitis; dominos post terga penates
arvaque barbaricis linquit celebrata triumphis;
