 |
Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. | |
iamque aliud sentit clima, cium tendit in oram
litoris Adriaci tnollem tractusque benignos.
Aureus occiduas sol declinabat ad undas
cum procul exstantes licuit vix cernere muros,
Thessalica fundata manu vix humida tecta.
Consedit liquidi fessus Redesis ad amnem,
atque lrenei novus bospes militis aedes
non humiles contemnit; ibi nova gloria fulsit,
primitiaeque operimi divinorum, prece lucem
reddidit optatam puero stupidosque parentes
lustravit simili et sacra circumtulit unda.
At mox fama patrem, mirandi conscia facti,
moenia ad ipsa vocat, curataque Tecla tribuni est.
Et iam bis senos solers exegerat annos,
caelestem pastor numerimi quibus auxit et aras,
cum duce Saturno increpitus, duxitque Dialis
mysta sub aerium pietá testudine templum.
llle hominis numen Cretaei despicit, atque:
— Dicite, pontifices, hoc — inquit — quid facit aurum
daemonis ante oculos? melius potirentur egeni. —
llli, indignantes, magno cum turbine ad undas
seminecem aequoreas linquunt; ceu funus alumnis
tollitur; herois lacrimis pia curat obortis.
Ut pugil invictus primas ad proelia vires
sensit, rursus adit pugnam, gens impia rursus
hunc male multatum iussis a moenibus arcet.
Haud satis illius vegetat prudentia pectus;
insano quisquis nescit quandoque furori
cedere, et irarum praesens exaggerat ignes.
Ergo per Aemiliae praeco sanctissimus urbes,
sponte exul, rediturus, iter divertit, et altas
ignaris reserabat opes melioraque sacra.
Consona queis tribuit quondam sua nomina ferrimi
moenia perlustrai, pandens nova dogmata et aras.
gentis et etruscae te quondam, Felsina, princeps;
nec tua contempsit, Caesena, invisere tecta.
Inde lares, liquidi quos aspicit amnis Aprusae,
commonet, et late semen cadeste per arva
pinguia, caesarei Rubico qua conscius ausi
labitur Italiae limes, spargebat anhelus.
