Pagina:Goldoni - Opere complete, Venezia 1908, II.djvu/627

Da Wikisource.

LA BUONA MOGLIE 617

Catte. I bate.

Bettina. Andè a veder.

Catte. Oh, son deboto stufa. Momola, dormistu? (parte)

SCENA XIX.

Bettina e Pasqualino, poi la marchesa Beatrice.

Pasqualino. Oh, se podessimo tornar in casa de mio sior pare!

Bettina. Oe, el xe elo! Momola gh’ha averto. (osservando dalla porta)

Pasqualino. No vogio ch’el me veda.

Bettina. Scondeve là, e co ve chiamerò, vegnirè.

Pasqualino. Ah, pur tropo lo confesso, mi no meritava una mugier così bona. (si nasconde)

Bettina. Siora Marchesa, dov’ela? (chiama la marchesa)

Beatrice. Son qui, mi rallegro con voi delle vostre consolazioni.

Bettina. Grazie. Xe qua mio missier.

Beatrice. A voi mi raccomando.

SCENA XX.

Pantalone e detti.

Pantalone. Strissima, siora Marchesa.

Beatrice. Serva, signor Pantalone.

Pantalone. Schiavo, niora. (a Beatrice)

Bettina. Patron, sior missier1. La lassa che ghe basa la man. (gli bacia la mano)

Pantalone. (Poverazza! La me fa pecca!) (da sè) Siora Marchesa, ho sentio tutto, e per le raccomandazion che m’ha fatto far mia niora, son andà subito a la preson, dove che ghe xe el sior Marchese. L’ho trova confuso, tra el dolor e l’allegrezza. Dolor de vederse là drento, dolor pensando a la so zentildonna afflitta e appassionada: ma el xe allegro e contento, perchè

  1. Suocero.