Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. |
90 | ATTO TERZO |
Fortunato. Fe vu, parona; parona, fe vu, parona. (a Lìbera)
Toffolo. Mi stago a tutto, lustrissimo.
Isidoro. Chiamè la putta. Sentime cossa che la dise, (a Lìbera)
Libera. Oe, Checca!
Fortunato. Checca, Checca! (chiama forte)
SCENA XXI.
Checca e detti1, e Lucietta.
Checca So qua: cossa voleu?
Libera. No ti sa?
Checca. Eh! ho sentio tutto.
Fortunato. Bava! E tà a pionare, bavaa!
Isidoro. E cusssì, cossa diseu? (a Checca)
Checca. La senta una parola. (a Isidoro)
Isidoro. Son qua.
Checca. (De Titta Nane no ghe xe speranza?) (a Isidoro)
Isidoro. (El m’ha dito un de no tanto fatto b. (a Checca)
Toffolo. (Anca in recchia el ghe parla?) (con isdegno)
Checca. (Mo per cossa?) (a Isidoro)
Isidoro. (Perchè el xe innamorà de Lucietta). (a Checca)
Toffolo. Lustrissimo siò cogitore.
Isidoro. Cossa gh’è?
Toffolo. Vorave sentire anca mi, vorave.
Isidoro. Via, destrigheve. Lo voleu, o no lo voleu? (a Checca)
Checca. Cossa diseu, sorella? (a Libera) Cossa diseu. cugnà? (a Fortunato)
Libera. Cossa distu ti? Lo vustuc? (a Checca)
Checca. Perchè no?
Toffolo. Oh cara, la me vuole, oh cara! (giubilando)
- ↑ Le edizioni Pasquali, Zatta ecc. aggiungono per isbaglio: poi Orsetta.