Pagina:Goldoni - Opere complete, Venezia 1928, XXVI.djvu/253

Da Wikisource.

LA BOTTEGA DA CAFFÈ 251
Zanetto. No digo...

Narciso.   (Se parlè, la se ne va).
Zanetto. Dime, caro Narciso,
Che maniera xe questa de parlar?
Narciso. Con una donna offesa,
Sti atti de umiltà bisogna usar.
Zanetto. Tutto sopporto in pase,
Pur che la me perdona.
Narciso. Via, la diga, patrona,
Qualcossa ancora ella.
Dorilla. Dirò, ch’io lo conosco
Per un uomo vigliacco e senza senno;
Per uno scimunito 1,
Che il trattare civil non sa qual sia.
Zanetto. Ma questo...
Narciso.   (Se parlò, la scampa via).
Dorilla. Dirò, ch’egli non merta
L’affetto d’una donna, in tutto privo
Di buona qualità...
Zanetto. Ma questo...
Narciso.   (Se parlò, la se ne va).
Zanetto. Ma cospetto de bacco!
No poderghe parlar xe una gran pena!
E po m’ho da lassar
Ancora strapazzar? Oh amor! Narciso.
Narciso. Lustrissimo.
Zanetto.   Sì, sì, dame dei titoli,
Dopo d’averme titolà coi fiocchi.
Varda, caro fradello,
Gh’ò sto per de manini 2; se i ghe piase,
Di’ che ghe i donerò, se femo pase.
Narciso. Basta, procurerò. La me li daga.
Oe, mugger, sti manini (piano a Dorilla

  1. Valvas. e Bett.: scimonito.
  2. Smanigli, braccialetti: vol. XIII, 333 ecc.