Pagina:Importante scoperta del famoso tarèno di Amalfi.djvu/46

Da Wikisource.

– 35 –


N.° V.

«Magistro Mattheo Surrentino Camerae Reginali rationali consiliario, concessio bonorum sitorum Summae quorum reddentes sunt in tarenis Amalfiae, et ibi tareni Amalfiae reducti ad tarenos comune 30 per unciam, et ad duos carolenos pro tareno, sunt ad rationem granorum tresdecim et tertij pro quolibet tareno Amalfiae» (Ex regest. an. 1352 lit. F. fol. 3 v.°).

— «Paulo Matarensi de Summa provisio Justitiae pro annuo valore tareni unius Amalfiae, vel gran. tresdecim et tertiae partis alterius grani » (Ex Arca E. maz. 43, num.° 30),

N.° VI.

Nelle consuetudini di Napoli, fatte redigere dal re Carlo II nel 1306, si vieta ad un rustico di poter far fede contro un cittadino napolitano in cosa, che eccedesse la somma di un tarì Amalfitano: «In causis civilibus, praeterquam in casu in proximo capitulo contento, et in servitutibus rusticis contra civem Neapolitas, dictum rustici fidem non facit, nisi sit legitimus numerus testium rusticorum productus, et tunc usque ad summam unius tareni Amalfiae pro quolibet rustico teste et non ultra, contra civem rusticorum ipsorum testimonio credatur». Consuetud. civit. Neap. tit. XIX, De testimonio rusticorum.

N.° VII.

Nel 3° capitolo delle Grazie concesse alla Università della città di Napoli dal serenissimo re Ferdinando I, l’anno MCCCCLXXVI1 si dice così;

«Item che li presunieri de quale se vole corte dela cita de Napole non possa ne debbia exigere alcuna cosa da carcerato, dove non pernoctasse; et ubi pernoctaverit, quocumque tempore steterit in carcere, debbia havere tantum uno tari de Amalfia, iuxta la forma del capitolo del regno; ne per serrare,

  1. V. Privilegi et Capitoli con altre Gratie concesse alla fedelissima città di Napoli, et Regno per li Serenissimi Re di Casa di Aragona ecc., in fol. pag. 16. Venetia 1588.