Pagina:Italiani illustri ritratti da Cesare Cantù Vol.2.djvu/266

Da Wikisource.
256 illustri italiani

e su questo, che al più poteva esser oggetto d’una celia, fece un epigramma feroce allorchè fu bruciato:


Musis amicus factus olim Antonius,
     Crucem putavit nomine
Si ferrei ingens se patraturum seelus
     Nullo abluendum flumine;
Velut profana tinctus unda, vatibus
     Probrum futurum se ratus,
Aonius ergo fit repente, atque ambulat
     Novo superbus nomine.
Nescitque cano, lustra post decem, miser
     Ætate confeetum, gravem
Crucemque, laqueumque simul, et rogum horridum
     Tandem repositum regia
In urbe, tanti sceleris ut pœnas luat
     Reputatus ut sacer cinis.

Medichiamolo con un altro epigramma a sua lode, dettato da Giovan Matteo Toscano, scolaro di lui, il quale molte poesie ne inserì nel Peplus Italiæ, sive Carmina illustrium poetarum italorum (Parigi, 1577).


Aonio Aonides grajos prompsere lepores
     Et quascumque vetus protulit Hellas opes.
Aonio Latiæ tinxerunt melle Camænæ
     Verba ligata modis, verba soluta modis.
Quæ nec longa dies, nec (quæ scelerata cremasti
     Aonii corpus) perdere fiamma potest.