Pagina:Latini - Il Tesoro, 1, 1878.djvu/483

Da Wikisource.

411


Capitolo XXXVIII.


Il Paradiso dantesco, e specialmente il canto ultimo, dove nell’empireo il poeta adora la santissima Trinità, è l’eco di questo capitolo.


Ancora sul Capitolo XXXVIII.


L’ascetica male applicata da ser Brunetto nella chiusa di questo capitolo alla fisica, quasi che per ossequio al Creatore dovessimo trattenerci dallo studio della creazione, diede l’intonazione alla chiusa della famosa Dissertazione di Dante: «Desinant ergo, desinant homines quaerere quae supra eos sunt, et quaerant usque quo possunt, ut trahant se ad immortalia et divina pro posse, ac majora se relinquant. Audiant amicum Iob dicentem: Numquid vestigia Dei comprehendes, et Omnipotentem usque ad perfectionem reperies? Audiant Psalmistam dicentem: Mirabilis facta est scientia tua; et me confortata est, et non potero ad eam. Audiant Isaiam dicentem: Quam distant coeli a terra, tantum distant viae meae a viis vestris. Loquebatur equidem in persona Dei ad hominem. Audiant vocem Apostoli ad Romanos: altitudo divitiarum scientiae et sapientiae Dei! quam incomprehensibilia judicia ejus, et investigabiles viae ejus! Et denique audiant propriam vocem Creatoris dicen-