Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta. |
v. epigrammi | 111 |
Epigr. XXXII.
Quae quondam infernas turris ducebat ad timbras,
nunc, Venetum auspiciis, pandit ad astra viam.
La specola di Padova fu fabbricata da Ezzelino per farvi morire i suoi prigionieri.
Epigr. XXXIII.
Hic est pampineis viridis modo Vesuvius utnbris:
presserai hic madidos nobilis uva lacus.
Haec iuga quam Nisae colles plus Bacchus amavit:
hoc nuper Satyri monte dedere choros.
Haec Generis sedes Lacedaemone gratior illi,
hic locus herculeo nomine clarus erat.
Cuncta iacent flammis, et tristi mersa favilla:
nec Superi veltent hoc licuisse sibi.
Martialis
Epigr. XXXIV.
D'Adam nous sommes tous enfants,
la preuve en est connue,
et tous nos premiers parents
ont traîné la charrue:
mais, las de cultiver enfin
la terre labourée,
l'un a dételé le matin,
l’autre l’après-dîner.
Epigr. XXXV. Il fico può dirsi l'unico frutto che nasca senza previa produzione di fiori. Quest'epigramma è ad imitazione di quello che ritrovasi nella lettera XVII sopra gli epigrammi di Saverio Bettinelli, cioè:
Biasma l'ornato stile
di Torniel gentile
un orator severo,
e grida in tuono austero
di zelo ovver d'orgoglio:
— Non fior ma frutti io voglio. —
Ed io: — Ma i saggi tutti
dicon che senza fior non nascon frutti. —