Pagina:Lippi - Fu il fuoco, o l'acqua che sotterrò Pompei ed Ercolano, Napoli, Sangiacomo, 1816.djvu/28

Da Wikisource.

deve, certamente, prender origine l'epoca in cui la storia dovrà riguardare questa città sotterrata dalle acque, e non già dal fuoco, ossia dal Vesuvio.

Intanto prima di passare più oltre, stimo pregio dell'opera il mettervi innanzi agli occhi le testimonianze degli autori, che ho presentemente per le mani, affinché non vi sia più dubbio alcuno intorno alla credenza generale degli scrittori, relativamente all'avvenimento d'Ercolano e di Pompei, avvenimento ch'è diventato già un punto troppo famoso e classico nella storia, e ch'io combatto.

Dione Cassio parla così<ref>Hist. Rom. tom. 11 lib. LXVI. «Per id tempus accidere in Campania orribilia quaedam, quae magnam admirationem habent. Nam sub autumni tempore ingens incendium de repente excitatum est. Vesuvius mons mare spectat ad Neapolim habetque fontes ignis uberrimos [...] Res ita se habuit: magnus numerus hominum, magnitudine sua omnem humanam naturam excedentium, quales gigantes gignuntur modo in monte, modo in regione circumjacente, ac proximis civitatibus, inter diu noctuque in terra vagari, versarique in aere visus est [...] Tum exilire primum immensi lapides et ad summos vertices pertingere: deinde magna copia ignis fumique, itaut omnem aerem obscuraret, occultaretque solem, non aliter quam si defecisset [...] Igitur ex die nox, et tenebrae ex luce factae erant, putantibus nonnullis gigantes resurgere,