Pagina:Marston.Ms.56.1-45.djvu/59

Da Wikisource.

e si ge disse: "Segnoi, e so che voi serche' de prende lo me maistro Xe., ma se voi me vorei bem pagá, e ve lo darò in bairia, che e sum so disipolo, e si non se goarderà da mi, e si ordenerò lo logo e lo tenpo unde voi lo porei lengeramenti prende". E quando li Zué avem odío so, si fon monto alegri e si ge dissem: "Che voi-tu che noi te dagamo?" E Iuda ge disse: "Voi me darei III- dinari de bon argento". E elli ge li promisem a la soa vorentae. Alaora Iuda se acordà con elli che o ge darea messé Ihu. Xe. in le lor maim, e de so o serchà la via como mego o poisse trai e dá messé Ihu. Xe. in le lor maim, e partisse da li Zué, e tornà a messé Ihu. Xe.


E

l'era aprosimá la Pasqua de li Zué, e la festa grande, e quando elli deveam mangá lo pan lizo e lo agello[sic] a lo vespo, e segondo la lor leze e deveam puriffichá lo agello, e la note e deveam mangá lo pam lizo e l'agello, e quello agello chi li Zué mangavam, e cossì li antigi, signifficha lo nostro Segnor messé Ihu. Xe., e comandage la lor leze segondo lo libero chi se piama Exordio, che quello agnello devea esse tuto intrego, e rostio in una asta, e lo deveivam mangá de note e stá in pé e casai, e deveam tegní lo baston in man, e de quello agenello[sic] e non ne osavam lasá niente a l'umdeman, e se per ventura ge ne romagesse[sic] archuna cossa, elli lo deveam bruxá inter lo fogo, e quello agnello devea esse bello e neto, sensa machula, e cossì fo lo nostro Segnor messé Ihu. Xe., chi per noi peccoi soferì morte e pasiom in lo legno de la croxe e resevè per noi morte in l'ora de vrespo[sic], e perssochè li Zué mangam lo pan lizo e lo agnello, e inpersò la sainta maire Zexa[sic] sacrifficha lo corpo de lo nostro Segnor messé Ihu. Xe. con pan chi non e levao.


O

R o l'avegne che li desipori dissem a messé Ihu. Xe.: "Segnó, unde voi-tu che noi te aparegemo da mangá per fá la Poasqua?" E lantó messé Ihu. Xe. respoze e disse a li soi desipori: "Andai in la cite' chi e contra voi, e troverei um homo chi porta um vassello de aigoa, e seguilo fin a la caza unde ello intrerà, e direi a lo segnó de quella caza: Lo maistro te manda a dí: Lo mé tenpo e aprossimao, e persò ti [...] a fá la Pasqua con li mé desipori, e ello ve mostrerà um grande logo e spaciozo, e li debiage aparegá".

Or li desipoli zem e trovàm como messé Ihu. Xe. ge avea dicto, e l'um de quelli desipori fo sam Pero, e l'atro sam Zoane, e lì si aparegàm la Poasqua, e quando vegne l'ora de vespo, si vegne messé Ihu. Xe. con li soi desipori, e asetànsem a la tora, e lo Segnó incomensà de dí a li soi desipori, digando: "E o dexirao con grande dexiderio de fá questa Poasqua con voi avanti che e moira, ni che reseive morte ni passiom, e ve digo per serto che da ora avanti e non mangerò con voi, fin a tanto che sarà conpio la voronte' de Dee". E poa o incomensà de dí una atra fiá, seando a la tora e mangando messé Ihu. Xe. con li soi desipori: "In veritae e ve digo che um de voi me dè trai e dame in le main de li peccoi". E de so li desipori incomensàm a esse tristi, e lantó piaschum de lo se incomenssà a schuzá inver lo Segnó. Si como elli fon ben schuzai, e dissem: "Segnó, son-e desso?" E messé Ihu. Xe. disse: "Quello chi meterà la man comeigo in lo vasello, quello e deso". E lo treitó de Iuda disse depoí tuti: "Segnó, doncha son-e deso?" E messé Ihu. Xe. ge disse: "Ti mesmo lo dí". Disse messé Ihu. Xe.: "Aora o poi savei che lo Figor de l'omo va segondo che testemonia la scritura, ma in veritae e ve digo che goai a quello per chi lo Figor de l'omo sarà traio, che bem sarea che o non fosse mai nao in lo mondo". E quando elli avem senao conseseacossa[sic] che lo demonio fosse za intrao in lo cor de Iuda, asochè ello traisse lo Segnó, e sapiando lo nostro Segnor che ogni posansa era in ello, e che ello era insío da Dee e che a Dee o deveiva torná, e ello se levà da la sena e se trè la vestimenta, e se senzè um drapo de lim biancho, soè um lensor, e senzello de sorva, e poa o misse de l'aigoa in una concha, e incomensà a lavá li pé a li soi desipori, e desugali de lo lensor de che e l'era sorvesento, e cossì o li lavà a lo treitó de Iuda, e quando ello fo per lavalli a