Vai al contenuto

Pagina:Memorie storiche civili, ed ecclesiastiche della città, e diocesi di Larino.djvu/425

Da Wikisource.
324 MEM. STOR. CIV. ED ECCL.

go di Aurole, dal lodato Conte Roberto cum Monacis, et Laicis, vineis, et terris, campis, et sylvis, cum montibus, et collibus, et vallibus, cum pratis, et pranitiebus fuis, pascuis, aquis currentibus, et stagnis, cum animalibus, et omnibus rebus praeditti Monasterii S. Mariae in loco Aurole.

61. Quale donazione fu ampia, e senza riserva veruna: Nec mihi Roberto (sono parole del Diploma) nec meis heredibus, nec non Uxori mee, neque cuicumque homini reservari partem requirendi de hac mea oblacione, sed quomodo superius diximus, integrum damus totum illud ferritorium, cum viis, et anditis! fuis ad omnem suam utilitatem reparanda Larinensi Ecclesia, et ejus Rectoribus sìne contradictione mea, vel meorum heredum, et sine cujuscunque requisitione Willelmi Episcopi decessione.

62. E volendo maggiormente il Conte Roberto far vedere a’ Posteri, che tale fusse la sua ferma, e stabile volontà, così soggiugne: Ideo terribiliter obtestamur, et conjuramus per trinam Majestatem, unamque Deitatem, quae est Pater, et Filius, et Spiritus Sanctus, et omnes Sanctus Angelos ejus, et Patriarchas, et Prophetas, Apostolos, et Martyres Dei, ut nullus in perpetuum siet, qui hanc nostram irritet oblacionem, atque subtrabat de donatione S. Mariae Larinen Ecclesiae per nullum ingenium, quod si aliquis vivens in carne hoc perpetrare voluerit, cum Juda traditore sit in aeterna pena dapnandus, et atrocissimis flammis sit exurendus, et cum Datan, et Abiron pereat, a Corpore Domini nostri Jesu Christi sit extorrens.

63. E così appunto costumavano i Conti Normanni fare i loro Diplomi di queste concessioni, quando niente riservavano, e concedevano tutto liberamente, e senza riserva, specialmente a favore delle Chiese, come attesta Marino Freccia de Subfeud. lib.1. fol.70. mum.64. lsti Comites in Regno donabant libere, et plenarie, praesertim Ecclesiis, et Ecclesiarum Praelatis, et immensitas illis erat modicum, quod Deo pro animae salute, et fìdei religione, ac peccatorum remissione donabant. E non può negarsi, che questo Diploma sia uno de’ più ampj, che sia stato fatto da questi Conti, come si vede dall’intero suo tenore.

64. Tantochè avendo preteso il Giustiziero di Capitanata prender ingerenza nelle cause criminali contro i Vassalli di.Ururi, il Re Roberto con sua Regia lettera, o sia Provisione de’ 25. Aprile 1318. ordina alli Giustizieri di Capitanata presenti, e futuri, di non molestarli, e di rivocare tutti gli atti, che mai si ritrovassero fatti contro di essi, come in detta lettera, o sia Regia Provisione di sopra trascritta al num. 17. Fidelitati vestrae tenore praesentium districte praecipimus, quatenus si veritas suffragatur assertis, tam tu praesens, quan vos alii Justitiarii, successive futuri, jam dictos Vassallos praefatae Majoris Larinensis Ecclesiae in commissionibus offìciorum quorumlibet contra praefati Capituli mentem, et seriem aliquatenus non gravetis, quinimo tum praesens Justitiarie revocare in irritum studeas, si quid forte fortasse in contrarium tentavisti.

65. E quantunque in virtù del Diploma del Conte Roberto, e sue conferme fatte da’ Sommi Pontefici, come sopra, riconosciuto da’ Successori, specialmente dal Re Roberto per quel, che si è accennato, fusse stato conceduto Ururi al Vescovo di Larino liberamente, e senza peso veruno; nientedimeno per la