 |
Questa pagina è stata trascritta, formattata e riletta. | |
| DI FRANCESCO REDI. | 87 |
Η δὲ προς` ἀυτον` ἐκ ῤοῆς ἀνηγμένη.
Καὶ πριν` δὲ, βασιλεῦ συνδραμεῖν εἰς τον` γάμον,
Εμεῖ τον` ἰον` ὡς γλυκυς` ὁ νύμφιος,
Καὶ τοῦ συριγμοῦ ταῖς ιὔγξιν ἀυτίκα
Παρακαλεῖ προσ` γε λέκτρα την` ἐρωμένην.
Καὶ τοῦ παρ᾽ ἀμφοῖν συντελεσθέντος γάμου,
Ο μεν τον` ἰον αὖθις ἀνιμήσατο,
Η δέ κατὰ τῆς γῆς θᾶττον ἑρπύσας ἒδυ,
Η δέ προσ` ὑγρασ` ἀπενήξατο τρίβους.
Ma più diffusamente, e con maggior galanteria di costui, Oppiano in que’ libri, che della pescagione scrisse all’Imperadore Antonino Caracalla, ancorchè non paia, che si ristringa alla sola Vipera, ma parli generalmente de’ Serpenti.
Αμφὶ δὲ μυραίνης φάτις ἒρχεται ὀυκ ἄϊδηλος,
Ω῞ς μιν ὄφις γαμέει τέ, καὶ ἐξ ἁλος` ἒρχεται ἀυτὴ
Προφρων`, ἱμείρουσα παρ᾽ ἱμείροντι γάμοιο.
