Questa pagina è ancora da trascrivere o è incompleta. |
Capitolo 32
A Pinochio i vienfora doa rees da muse, e pd el deenta un muse vero e I scomenza a buira
De ce podeelo mai se fei de mereea?
Ve l digo io, pize che me liese: canche el s a desceda,
Pinochio el s a ruscia sun testa; e l s a inacorto che...
Indonia mo ce?
L e resta come un nane a vede che i ea cresciu ra rees, e che es s aea
slonga nossicuanto.
Vosoutre sae che l buratin l aea senpre abu ra rea pizores pizores:
cosci pizores che a ocio gnanche no se res vedea! Donca, Pensave ce
mal che l e resta, canche el s a inacorto che, via par ra note, ra so rees
es s aea slonga cosci tanto, che es someaa doa maderles.
L e ’su alolo a vede d un specio, par se varda inze: el no l a data, e
cosci l a enpi de aga un laaman; a se specia inze l a vedu chel che el
no n arae mai voru vede, el mus abeli da... un gran bel pei de rees
da muse.
Ve lascio ve fegura ce na pascion, ce na vargogna, ce na desperazion
par chel por Pinochio!
L a scomenza a sgnoufa, a bregara, a peta ra testa inze par el muro: e
pi el se desperaa pi ra rees es se slongaa, es se slongaa, es se slongaa
e su ra pontes crescea su i pele.
A senti dute chi bregare, l e rua inze inze camera na bela marmota
che stajea al pian de sora; a vede l buratin pasciona, ra i a damanda
piena de creanza:
- Ce mancelo mo, bel pizo?
- Son mara, marmota mea, tropo mara... e de na maratia che ra me
spasemea! Tu, sosto bona de palpa el polso?
119
119 |