- Tienive pura inze l me brazo, pare, e ’sossin. Caminon pian pian
come ra formies, e canche son strache se pousson.
- E agno one da ’si? - l a damanda Bepeto.
- A vede de na ciasa agnoche i me daghe un bocon de pan par carita
e nafre de strame da se conza ’so.
I no n aea fato gnanche zento pasc che i a vedu, scentades da longo
de ra strada, doa ghignes che damandaa ra carita.
L ea el Jato e ra Volpe, ma no n ea pi chi de na ota.
Pensave che l Jato l aea fato senpre finta de esse orbo e dinultima el s
aea orbi dassen: ra Volpe, vecia, piena de rogna e mesa stinca, ra no
n aea pi gnanche ra coda. Ce po! Chera ladra de na Volpe, restada
zenza nuia, un di r aea finamai abu da i vende ra so bela coda a un
crumar, che l ra doraa par fei na scuriada.
- Pinochio - ra sgnoufa ra Volpe co na ojeta rouca - no i dajaraesto
algo par carita a ste doi por vece marade?
- Marade! - l a dito anche l Jato.
-Ve saludo, carnaai! - l i a respondu el buratin. M ae inbroia un
colpo, ma ades no me ciapa pi!
- Credeme, Pinochio, ades son propio poerete e desgraziade!
- Propio! - l a dito l Jato.
- Se se poerete, vosc dan. Tienive a mente l dito "Roba robada no n a
durada". Ve saludo, carnaai!
- Ebe conpascion de nosoutre!...
- De nosoutre!...
- Ve saludo, carnaai. Tienive a mente l dito "Peta cruda vien
renduda!"
- No me lascia sole!...
-... ole! - l a dito l Jato.
- Ve saludo, carnaai. Tienive a mente el dito "Ladro pizo no sta a
roba, che l ladro gran te fesc pica! "
147