Pagina:Pinochio.djvu/48

Da Wikisource.

Capitolo 16

Chera bela Pizora coi ciaei zelestes ra fesc tira ’so el buratin, ra l bete inze lieto e ra ciama tre zerujeghe par sae se I e vivo o se l è morto

Chel por Pinochio, pica su dai sassis sun un ramo del Roero Gran, el someaa oramai pi morto ca vivo. Ra Pizora coi ciaei zelestes ra s a lascia vede danoo su sun funestra; r a abu conpascion de chel desgrazia taca su par el col, che l vento el sgorlaa come na cianpana, era peta tre colpe lesiere co ra mas aduna.
In chera, s a sentu un gran bordel de oujores che sbatea, e sul bancal de ra funestra l e rua a se poia un Oujoron.
- Ce dorao, bela Fatazina? - l a dito l Oujoron, e l a sbassa el beco par i fei scioria (parceche ae da sae che ra pizora coi ciaei zelestes no n ea outro ca na bona Fatazina, che da pi de mile ane ra stajea la daejin del bosco).
- Vedesto chel buratin che pendorea da un ramo del Roero Gran? - Sci zerto che l vedo.
- Ben: oujora alolo fin la via, desgropa el lazo che l lo tien taca su e poielo ’so con nafre de chera che se disc su r erba, sote l Roero.
L Oujoron l e oujora via: doi menute dapo l e torna e l a abu dito: - Chel che m ae ordena, l ei fato.
- Cemodo l asto data? Vivo o morto?
- A l vede l someaa morto, ma l no n a da esse ancora ’su del intiero, parceche canche ei desgropa el lazo che l i strensea el col, l a sospira e l a balbota sote osc: " Ades stago inpo meo!..." Alora ra Fatazina r a peta doi colpete co ra mas, e l e souta fora un gran Cianbarbon, che l caminaa su ra zates daos conpain de un on.
48


48