Pagina:Pinochio.djvu/49

Da Wikisource.

El Cianbarbon l aea na bela mondura da guciar. Sun testa un ciapel con tre pontes e i botoi de oro, i ciaei pestize bianche coi rize che i corea ’so par el col, na fanela color cicolata coi botoi che luija e doi scarseloi par tieni inze i osc che ra parona ra i dajea da disna, un pei de barghesciuta curtes de velu clemesc, calzes de seda, scarpe daerte daante, e daos un fodro de seda paonaza, par bete a sosta ra coda canche scomenzaa a pioe.
- Brao Medoro! - r a dito ra Fatazina al Cianbarbon. - Fesc taca alolo el pi bel lando che ei e vatin fora par el bosco. Canche te rues sote el Roero Gran, te ciataras un por buratin meso ’su destira su r erba.
Tolelo su con nafre de zanco, poielo ben polito sora i coscis inze ra caroza e portemelo ca. Asto capi duto?
Par fei intende che l aea capi, el Cian l a sgorla tre cuatro otes ra fodra de seda paonaza che l aea daos, e l e coresc via fuga.
Poco dapo s a vedu vieni fora da ra stales na bela caroza color del vento, fodrada de fora de piumes de ouzeluche e de inze de brama sbatuda e biscote. Che tiraa ra caroza l ea zento pera de sorizeta bianches, e l Cianbarbon in scerpa el dajea de ra scuriada a man dreta e a man zanca, come un guciar che l a festide de esse tardio.
No n ea passa gnanche un cuarto d ora, che ra caroza r e tornada indrio, e ra Fatazina, che ra spetaa sun porta maestra, r a tolesc su chel por buratin, ra l a porta inze na camera fodrada de madreperla, era manda alolo a ciama i meo zerujeghe che l ea la intorno.
I zerujeghe i e ruade alolo, un drio l outro: un Croo, na Zieta e un Soutaruco-che-parla.
- Da vosoutre me piajarae propio sae - r a dito ra Fatazina ai zerujeghe scentade intor el lieto de Pinochio - me piajarae propio sae se sto por buratin l e vivo o se l e morto.
49


49