- Nosoutre vienon na ota in setemana, conpain de ignante, a
sciascigna sto purinei, e se porton via oto pites. De sta pites, sete se
res magnon, e una te ra dajon a ti, s intende, se te fejaras finta de
dromi e no te vienara in mente de te bete a baia e desceda el to
paron.
- E Melanpo fejeelo propio cosci? - l a damanda Pinochio.
- El fejea propio cosci, e son senpre ’sude d acordo. Tu vatin a dromi
zenza festide, e sta seguro che ignante de sin ’si, te lascion inze 1
cabioto na pita beleche pelada par doman da disna. Sone intendude?
- Anche massa!... - l a respondu Pinochio e l a sgorla ra testa, come
par di: - ca de poco in parlaron ben danoo!
Canche i martoriei i s a sentu segure del fato so, i e ’sude alolo dal
purinei, che l ea deboto taca al cabioto del cian, i a sbardena coi
dentes e co ra onjes ra portela de len e i s a caluma inze, un drio 1
outro.
I no n ea gnanche ruade inze dute, che i a sentu ra portela che se
saraa con un colpo seco.
El r aea sarada Pinochio: par ra sara meo e ra pontela, l a poia un
gran coolo su par sora, e dapo l a scomenza a baia; e l baiaa polito,
propio conpain de un cian da guardia, bu-bu-bu-bu.
A senti baia, el bacan l e souta ’so de lieto, l a tolesc su el s-ciopo e l e
’su sun funestra a craia:
- Ce suzedelo?
-Lei ladre - l a dito Pinochio.
- Agno ei?
- Inze inze l purinei.
- Vieno ’so alolo.
E l bacan l e rua so pi sbelto de un lioro: l e ’su de coren inze inze 1
purinei e dapo de ae brinca e sara inze inze un saco dute i martoriei,
1 i a dito beato:
71