Pagina:Pinochio.djvu/98

Da Wikisource.

Benedeta ra Proidenza! Anche ancuoi me fejarei na bela folada de pesc!
- Mancomal che no son un pesc! - l a pensa Pinochio, che l aea ciapa danoo corajo.
El pescador l a tira ra rede coi pescete inze inze l landro, un pontuin negro duto infumenta.
Inze meso, l ea na gran farsuoira piena de oio che frisea, e da ra farsuoira ruaa su un odor da liria che l fejea vieni el fiado curto.
- Che vedone mo ce pesc che on ciapa! - l a dito el pescador: l a betu inze inze ra rede na man cosci granda che someaa una parota dal fo e l a tira fora na brancia de trilies.
- Bones, sta trilies! - l a dito fin che el res vardaa e l res snasaa contento. Dapo de es ae snasades danoo, el s a biciades inze inze un ciadin zenza aga.
Con chi outre pesc l a fato i stesse jeste, e man man che l i tiraa fora i vienia ra sbaes e l dijea duto beato:
- Boi ste nasiei!...
- Algo de bon ste mujines!...
- Ce che es da esse sta solioles!
- Ce na mereea ste talaranuche!
- Caruzes, sta aciughes co ra testa!...
Pode ben ve pensa: i nasiei, i mujines, ra solioles, i talaranuche, ra aciughes i e tomade dute inze inze l ciadin a ra morlaca, aduna co ra trilies.
Dinultima, inze ra rede l e vanza solo Pinochio.
Canche l pescador el l a tira fora, l a spalanca i oce da ra mereea e l a dito, deboto con festide:
- Ma ce raza de pesc elo sto ca? Pesc de sta sorte, me sa de no in ae mai zerca!
El l a varda polito, el l a volta sote sora e l a dito:

98


98