Pagina:Pinochio.djvu/97

Da Wikisource.

Pinochio l a indujia nafre: ma canche el s a pensa che sa pare l i aea dito un grim de otes che ra carita r e ben fata anche al diou, l a noda fin la da Oujores-de-oro, el l a ciapa par ra coda e el l a strascigna sul lido a sosta.
Chel por cian el no stajea pi in pes. Zenza vore, l aea joti ’so tanta de cher aga sarada, che l s aea jonfa come un balon. El buratin, che l no se fidaa mia massa, l a pensa che l ea meo se bicia danoo inze inze r aga e, un bel toco in for a, l i a craia al cian che l aea salva: - Sanin dapo, Oujores-de-oro, fesc bon viaso e saluda a ciasa!
- Te saludo, Pinochio - l i a respondu el cian - e gramarze mile che te m as tira in ca. Te m as fato propio un piazer e canche pos te 1 rendarei. Se capita, se ciataron de seguro danoo.
Pinochio l a seguita a noda, senpre pede l lido. Dinultima i a paru de esse rua inze un posto seguro: a varda ves el lido, l a vedu intra i sasc nafre de landro, da agnoche vienia fora na gran penacera de fun.
- Inze chel landro - l a pensa - l da esse un fo che arde. Meo! ’Siarei la a me suia e a me sciouda, e po?... E po che see ce che sa esse.
Na ota deziso, l a noda fin dai sasc, e co l a proa a darsonse el landro, 1 a sentu che da r aga vienia su algo, l vienia in su, l vienia in su e l lo premea par aria. L a proa a scanpa, ma l ea tarde: l e resta de sas a se vede sara inze inze na gran rede, intrameso na volmenera de pesc de duta ra sortes che boligaa, soutarlaa e sbatea come desperade.v In chera, l a vedu vieni fora par porta un pescador: l ea un burto, ma cosci un burto che l someaa un mostro del mar. Inveze dei ciaei, sun testa l aea na gran ceja de leaze verdes: ra pel r ea verde, i oce i ea verdes, ra barba, longa fin so par ra janbes, r ea verde anche chera.
Someaa na gran zeramandola con doa zates.
Canche l pescador l a tira fora ra rede da r aga, l a craia duto contento:

97


97