La gran ligrë́za quʼ iů prováva qui podèssa
La di, tratan quʼ iʼ odóva iló dan mé lʼ amáda1
‒ Perchí quʼ ël fóva própi vë́la ‒, qui savèssa
Mi sën mʼ imagïnan quʼ l compagn mĕ lʼ ès fracáda?
“Mia bèla odòndra, bëgn as éšeguí i comandi
Quʼ iʼ tʼ áva dé denan quĕ tʼ en gi; crëie, premiáda
Dô tó merít gnarás; chi quʼ tʼ ós, per quë́sta man, di,
Tĕ lʼ impermë́ti e tóš dĕ rʼgái2 sërás chariáda.”
Dites questes paróles ců́rtes dala sciòra
Alʼ ocèl, sʼ oltan la vèghi vérs dĕ mé quʼ nĕ fô nia
Da lonce; na roeşa tólʼla dʼ sů chavëis, la scíora
Dĕ tal manī́́ra, quʼ iů la pëie tʼ la man pʼr la mëte ia.
Despó scomë́ncia mia regïna: “Fórsci quʼ tʼ èsses
Abú plů gian quʼ iʼ fòssa gnůda sòla zënza
Compagn, mo iʼ spèrʼ quʼ ël tʼ sī confórt no pice, scʼ tʼ orèsses
Porvé dʼ mʼ aldí denan quʼ fa valc zënza pazië́nza.
Vignůn quĕ crëie dʼ conë́sce la fórza del destin, sʼgů
Sʼ ingiána granamë́nter; gënt è inscíquʼ na róda
Quĕ va dĕ vígni vérs, inant tan bëgn quʼ inçesců́
Secòndo quʼ sī la sbů́rla, opů́3 scʼ orès la móda.
L destin comána důt sůn questa téra, da e tólʼ
La vita, da fortůna o desfortůna, tráta
La gënt o bëgn o mal insciquʼ ël ó; chi mai nʼ pólʼ
Tĕ fa l destin? Aldí şëgn pós co quʼ ël mʼ lʼ a fáta:
Chamó complí nĕ nʼ ávi quínege anʼ, quʼ iʼ odóva
Na noet tel so̊n menĕ dal rī destin figůra
Tan fètra quʼ l dí quĕ gniva dô, scebë́gn quʼ iʼ oróva
Parë́i contë́nta e lígra, mʼ fóva gran tortů́ra.
- ↑ introdotto dall'italiano
- ↑ regali
- ↑ oppure
