Dĕ tegní sů tĕ dlišia les manines
Nĕ pensava plů, mo sĕ la godova
Da dërtes strīs iló sůn quëla cósta
Dĕ fa a so şior corat bèl důt apósta.
Dĕ quëles inche plů in ju 'n fovel, Maròres,
Maròres dal bèc age, scialdi çeviles,
Bëgn qu' alègres insciqu' piceres chores,
Quĕ scricha e salta per quī crëp sotiles
E bëgn leşires; datrai a cértes ores
Odès tĕ dlišia quëles tan gentiles
Cignan col chè dĕ vigni vérs; paziënza,
Da Pasca faráles 'chi penitë́nza!
Inche quëles matorlines nĕ falava
Da Rina, porvâ a s'astilè scicades
Plů quĕ les atres strīs qu' iló mangiava
E boiô, da vigni respèt delibrades,
Mo 'chi quësta cosa n'i garatava;
Mo chi orès? da piceres mal aoşades
N'in póles nia; spetèd' qu' an fége la strada,
Inche ad ëles gnarál quĕ troece abada.
Dĕ Longiarú les stritòses n' manchava,
Dĕ destorbè la santa pége charâles
'Chi iló; ëles scraiâ, zancâ e stritava;
Dĕ comané da vigni pért porvâles,
Petava jů per mëşa e blastemava
Qu' ël ê n spavë́nt; da dërtes strīs soflâles
Scèquĕ té bisques fége dër intoşiades;
Dī nes presérvĕ da dĕ té infůriades!
Dĕ San Martin les strīs fageô les ágies,
Parô 'chi iló, scèqu' dlonc zënza, inoçëntes,
Porvâ con gran fadia de gni scèqu' agies
Cu̥cenes, sĕ sentiva masa strëntes,
