Pagina:Sonetti romaneschi I.djvu/200

Da Wikisource.
clxxxviii Prefazione


posseggo la bellezza di cinque volumi manoscritti; e, tra molta borra, c’è pure qualcosa di buono.

Del 1769, una Missa canenda pro Vivis atque Defuntis, Societatis Iesu turpissimae, comincia così:

Introitus.

Dispersionem aeternam dona eis, Domine, et confusio perpetua appareat eis.

Psalmus.

Intereantur omnes iniqua agentes, et tibi reddetur votum in Orbe; exaudi orationem meam; a te omnis gloria pendet.

Dispersionem etc.

Kyrie eleison: deleatur Societas.
Kyrie eleison: deleatur Societas.
Kyrie eleison: permittat Omnipotens Deus.

Oremus.

Deus qui iesuiticam hypoerisiam, te miserante, usque adhuc tolorasti, exaudi praeces nostras, ut gens ista, quae nudum nomen Iesu habet, in inferis aeterne torqueatur. Per Domminum etc.

Bellissimi poi mi paiono un epitaffio e un sonetto:

CLEMENS XIII
pontifex
non sibi non urbi non orbi
sed suis maximus
hic requiescit
utinam cum nepotibus
et iesuitis!

Supponendosi distrutta la Compagnia di Gesù,
si rallegrano le altre Religioni.

     “Or de pulpiti avremo il primo onore,„
Grida il sozzo ignorante Cappuccino;
E divoto ripiglia il Teresino:
“Più fortuna farem con le signore.„ —