Da Florian van, comůn desfat;
Lʼ ombólt instës va iló sůl fat,
Acompagnè da dòi compagns,
Dĕ córp e dĕ cérvèl bī sagns;
Lʼ afar i conten a Florian
Důt incërc e del gran malan,
Kʼ ëi á còles biskes sů la mont,
Bèla zënza vigni confront.
Florian sĕ para e nʼ ó dër sòt,
Tira, impè dĕ gi dërt, bist e òt;
La můşa digel kʼ ará gënt,
Šʼ ëi kërda n strion ten rī momënt
Şior plovan inchiĕ baiará bůrt,
Šĕ n půr tèč sĕ fichia tĕ só ůrt;
Spó les vèdles, les bůrtes strīs,
Kʼ è zënza dĕ můşa tan rī!
Mò ki dĕ Marò è dal chiè důr,
Plů kĕ nĕ sibĕ val vèdl můr;
Lʼ ombólt e sů compagns nĕ zèdʼ:
“Kiló a dobitè n pèz nĕ stèdʼ!
La gënt pó di chi kʼ ëla a vȯia,
Per këš nʼ arès degůna mȯia;
Sůra nòs torons důt l festidʼ;
Per kël lascèdĕ důt e gnidʼ!”
Ater nĕ nʼ ól nóš bon Florian
Kĕ daidè, olà kʼ ël pó, dër gian;
Iló lascel důtʼ ki bocá,
Dʼ érbes e dĕ ciůf bëgn tochiá;
Còlʼ ombólt e i atri snél sen val;
Ël instës crëi èster òm da val,
Şëgn kĕ lʼ ombólt damana só aiůt,
Mò zënza ombólt ne fòssel geůt.
