Revè růvi sů la gran mont,
Olá kĕ sta del mal l gran pont;
Florian comana a fa n gran fůc,
Adoré lʼ adórel per l jůc,
Kĕ fará dĕ biskes la fin
Con gran vadagn del paíš ladin;
L fůc è prëš fat ed ingignè,
důtʼ scomëncia a sĕ signè.
L chiastèl dĕ liač án şëgn impiè,
I liač vérd bèl, plëgns dĕ largiè;
Florian intan, kël barbotëia,
Diš paróles e slambrotëia,
Chi kʼ ël diš, nʼ él degůnʼ kʼ intënʼ,
Mò dé tʼ i dál bèl trés da sën;
Lapró fégel şëgns còles mans,
Scèc ël kerdèssa chièz malans.
Půc dṓ vèghen biskes saltan,
Da vigni pért les vèghen gnan,
Dĕ bóta vales vérs l chiastèl,
Salta it spó dlon soflan bèl snèl;
A mil sálteles tĕ kël fůc,
Scèc ël fòs per ëles n bèl jůc;
Granes, pices, dĕ vigni sórt,
Důtes vales a bůrta mórt.
I Maròi sĕ féž gran mervȯia;
Dĕ ri dad alt á důtʼ gran vȯia,
Can kʼ ëi vèga kël saltamënt
Acompagnè da soflamënt;
Dër contënt pé chi l bon Florian,
Kĕ seghitëia dlon barbotan;
Speranza ál, kĕ důt vadĕ bëgn,
Chiamó dá důt cant dër bon sëgn.
