Pagina:Stóries e chiánties ladines.djvu/12

Da Wikisource.

- 4 -

 
Per ëla tons, tarlůis e gran tempèsta,
Vënt, plȯia, granižores è bèla fèsta.

Kël tëmp nĕ důra dī per gran fortůna,
Plů in jů vérs Ágort alden şëgn sůa rabia,
Sòt la Civèta e l Pélmo, iló ál la cůna.
La mont dĕ Boá sĕ vist indṓ da sabia,
Sorëdl dad inozënt ciůtia indṓ fóra,
Les níores despartides va in malóra.

"Gostin", diš şëgn la gana con frankëza,
"Tó la podons, šĕ t'ós, vérs la valada
Důt salvara, mò impó dĕ gran belëza;
Kĕ masa lizia ed ërta sī la strada,
Mĕ tëmi stérc, mò t'as na bona maza
E t'ès ‒ chiamó troe mīch ‒ de bona raza."

Val dĕ Mesdí vè longia bëgn důs òres,
Dal nòrd al sůd a bisca stórta vala,
Ërta da vigni pért da gi a berdòres,
Důt róa, saš, crëp, d'inrè d'érba na pala,
Strënta t'a mèz, per l plů dĕ nëi corida,
Ma sòl al pè dĕ salvergin saorida.

Plů in it k'an va, la vèghen plů salvara;
Dlonc crëp, pizades kina al cīl alzades,
Per l plů corides dlonc da gran chialvara;
Dlaces vigni momënt, sů a l'alt stacades,
In mil tóc' spediciades sprinza a téra;
Půr kël kĕ růa sòt itĕ, ël la paia chiéra!

La fin dĕ kël valon pé dlonc sërada:
Dlacia e nëi dant, a dërta e ciampa pizes,
Tra këstes dòi chiamins con nëi dlaciada,
Da vigni pért sbojada da gran spizes;
Un a ciampa, l second vèghen a dërta,
A mèz kiš dòi la dlacia lizia ed ërta.