Pagina:Storia della decadenza dei costumi delle scienze e della lingua dei romani I.djvu/20

Questa pagina è stata trascritta e formattata, ma deve essere riletta.

16

contrasti coi loro emuli¹. Ma quand’anche tutte le classi delle persone fra i Romani, e tutti i Popoli ad essi soggetti bramato non avessero un nuovo ordin di cose, tutta volta sarebbesi reso in breve tempo necessario d’istituirlo stante i

↑ Tac. An. I. c. 1. Qui (Augustus) cuncta discordiis civilibus fessa, nomine Principis sub imperium accepit. c. 2. Ne Julianis quidem partibus, nisi Caesar, dux reliquus: posito Triumviri nomine, Consulem se ferens, et ad tuendam plebem Tribunicio jure contentum; ubi militem donis, populum annona, ounctos dulcedine otii pellexit; insurgere paullatim, munia senatus, magistratuum, legem in se trahere, nullo adversante, cum ferocissimi per acies, aut proscriptione occidissent: ceteri nobilium, quanto quis servitio promptior, opibus, et honoribus extollerentur: ac novis ex rebus aucti, tuta et praesentia, quam vetera, et periculosa mallent. Neque provinciae illum rerum statum abnuebant, suspecto senatus, populique imperio ob certamina potentiom, et avaritiam magistratuum: invalido legum auxilio, quue vi, ambito, postremo pecunia turbabantur. c. 3 . juniores post Actiacam victoriam, etiam senes plerique inter bella civium nati: quotusquisque reliquus, qui rempublicam vidisset? c. 4. Omnes, exnta aequalitate, jussa Principis aspectare. = Pauci bona libertatis incassum dìsserere; plures bellum pavescere; alii cupere; pars multo maxima imminentes dominos variis rumoribus differebant. c. 7. At Romae ruere in servitium Consules, Patres, eques: quanto quis inlustrior, tanto magis falsi ac festinantes, vultuque composito, ne laeti excessu Principis, neu tristiores primoedio, laorymas, gaudium, questus, adulatione miscebant =. Veggasi ancora il c. 15.

[1] Tac. An. I. c. 1. Qui (Augustus) cuncta discordiis civilibus fessa, nomine Principis sub imperium accepit. c. 2. Ne Julianis quidem partibus, nisi Caesar, dux reliquus: posito Triumviri nomine, Consulem se ferens, et ad tuendam plebem Tribunicio jure contentum; ubi militem donis, populum annona, ounctos dulcedine otii pellexit; insurgere paullatim, munia senatus, magistratuum, legem in se trahere, nullo adversante, cum ferocissimi per acies, aut proscriptione occidissent: ceteri nobilium, quanto quis servitio promptior, opibus, et honoribus extollerentur: ac novis ex rebus aucti, tuta et praesentia, quam vetera, et periculosa mallent. Neque provinciae illum rerum statum abnuebant, suspecto senatus, populique imperio ob certamina potentiom, et avaritiam magistratuum: invalido legum auxilio, quue vi, ambito, postremo pecunia turbabantur. c. 3 . juniores post Actiacam victoriam, etiam senes plerique inter bella civium nati: quotusquisque reliquus, qui rempublicam vidisset? c. 4. Omnes, exnta aequalitate, jussa Principis aspectare. = Pauci bona libertatis incassum dìsserere; plures bellum pavescere; alii cupere; pars multo maxima imminentes dominos variis rumoribus differebant. c. 7. At Romae ruere in servitium Consules, Patres, eques: quanto quis inlustrior, tanto magis falsi ac festinantes, vultuque composito, ne laeti excessu Principis, neu tristiores primoedio, laorymas, gaudium, questus, adulatione miscebant =. Veggasi ancora il c. 15.

1