Pagina:Storia di Milano II.djvu/299

Da Wikisource.

Incum praebere, teqiie dicis arma uìrique deportaturum; patiaris oportet haec ad te scribi tiiaque malefacta dum res postulai memorari. De loco certaminìs conditionem accipio dahoque operam quantum erit in me, ut loco infuria, omnesque absint insidiae. Erit autem idoneus locus, ut jam nunc nobis condicaiur in confinio Regnorum nostrorum ad parvum sinum, qui est intzr Fonterabiam et Andajam qua parte et qua ratione Inter nos convenerit et ad parem conditionem tutamque ab insidiis rationem pertinere visum jìierit; quem ìocum nihil est quod recusesy cum ibidem et tu dimissus fueris, et Jilios foederis obsides tradideris; quo ex utraq uè parte iros nobiles et rei milìtaris peritos miitere licebit, quorum indicio omnia quae ad parem pugnandi conditionem pertinebunty et utrius sit arma utrique ddìgendij quod ego potius meum esse dico quam tuum et dies puijnae et cetera quae ad negotium conficiendum Jaciant constituantur. Tuum igitur erit ad haec primo quoque tempore rcspondere, quod sì ultra quadragesimum quam (ibi haec Epistola reddita fuevit distuleris, jam omnes intelligent per te stare quominus singulari praelio decernatur. Jale.

Ex Montisone pridie nonarum Julii Jnno Christi nati MDxxriiJ. — Il re Francesco non volle accpttare la lettera, dichiarando che nessuna risposta avrebbe ricevula, se non la mera e semplice disfida significante in rigor di legge de’ duellisti ch’era allora in gran voga, le nniche parole del luogo del tempo pei duello.

Sentivano piucchè mai i Milanesi il flagello della fame, essendo impedita la comunicazione con Lodi, e con altre città e terre dello Stato, quando Gian Giacomo de’ Medici guadagnato da Antonio de Leyva, che gli consentì di fare la conquista di Lecco,