Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/113

Da Wikisource.

— 102 —

e ligrezza ē colma, a udei, che l' immagine t' l taì fajŏ la grigna da rì, o la ceìra sceōda, sceocch' el la fajō istess. Ingsceou descedā sou chel mutt d' morvouia l' allegrìa d' chi da past, e 'l lunc pittè d' l pere e d' la uma à barattè cearà cung vera ligrezza, e i ritt'ri e i fantg' s' la godō impara.

Cear la fing d' l past elle capitè 'l currier colles iestes alla contessa, ch' è ritornada t' l andr; s' è dan dal dutt injenedlada pur ringgrazziè a Iddì, ch' El l' à mantignuda tang dī illò e d' la mirabil liberaziung; spo s' à la vistì, s' ā tutt la crusc' d' lengn' cung sè, pur amabil r'cordanza d' suus penes, e s' ung va — s' oc' ciamò ingcearc e i da na udlada colles legrimes d' ringraziament ai oudli a sua ciaſa d' sett angn' coll' ultimo addio. — Ah! 'ng luc, ullacch' ang à fatt buntè, vegnel dagnara ērsura ad arbandonè, sii tang burt chel oie: nosta felizitè sta t' la buntè soung chesc' mon. — Dea che la lettaia n' r'vā ciamò adarlerc, purchesc' soutt alla marenna i servi ā int'rciè grang rames d' lengn's adum e ā fatt 'ng traghett, ā destenù na bella cuerta lassura, e Genofefa e 'l fì s' à comodè laite, e la compagnia s' è inviada cuntra 'l ciastell, mo a mēſa strada ceaffi la lettaia, der comoda pur la contessa e Schmerzenreich, ch' s' à attira ponù ite. Appena ch' l' accompagnament ē fora d' l bosc, s' imbatti tena folla d' jent