Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/19

Da Wikisource.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca

-8-

curì de ferr, soul cié l'elmo cung plumes che bandorà, sua solita muntura pur la battalia chesta. Dang porta ligna a ligna aspettā la cavellaria e l’infanteria.

All’aufenza d’les Siores de ciastell comparesc’Genofefa t’l salung, i tacca allo sposo la spada cear la centuna, i dà la lancea in mang colles parores: „Maneja chestes ermes pur Iddì, pur defenne l’innozenza arbandonada, e in castigo all’ingiustizia crudele;" mo chilò i smaresc’’1 mus, vengn’blanc desc’che ’1 ling, ch ella tignìa in mang e ella toma pūra t’i bracc’ d’l sposo: ella sintì ciezze de desgrazia, ch’ i druccā ’1 cour adum, zenza savei ci.

„O Sigfrid," gnuda pro sè istessa, screiela, „se nè te vegnes pa plou!" e ascongn’ ’l mus t’l gormèl. „Pora nia, Genofefa," respogn’ ’1 conte; degungn’al mon mè po batte a terra, s’Iddì nen ō: sung dagnara te suus mangs; la mort nes pō arjungje dertang a ciafa, che t’la battaglia, è solamentr Iddì ch’i tangn' ’1 bracc’. Unīs ad El nen ungfe bria de tromorè de plou tra ’1 moscedōz da sanc in battalia, che soung nosc’ ciastell, purcicch’El è Iddì degli eserziti, e la forza di virtuosi; chicche tem Iddì, nen ha nia at’r da temei. Quindi, mia cara sposa, mett’in pesc’tua affliziung, e sta zenza fastide pur mi desting. Pruma a Die, spo al mi fedel capodeciafa ai confidè tua