Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/70

Da Wikisource.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca

— 59 —

bell dè la vaghè a ji fora pur la val. "Veigheste (dijō Genofefa) cocche la buntè d' Iddì sè desmostra incie in chesta sajung, ſengn' elle dutt bell blanc, nett e licceorent. Les brusces e les trognores è vistides d' broja, ch' lumina, sceocch' elles foss' in plengn' forniment; la nei lumina t' sored'l e fesc' sluminè tizzes verdes, blěs e couccenes. E dea ch' i lengn's à purdù les fouies, à 'l Signur lascè i p'cceōs vertg', pur i lascè 'ng rifugio ai animai d' bosc. Les spinoſes trognores d' snìure à incie d' ingvēr sūs bromores būrnes, acceocch' i vicceì ceaffe da mangiè, e affinch' el nè mancie da beire, nosta fontana serena nè dlaccea mai. Pur chesta m'demma gausa cresc'l tan d' erbes stersces e fresches, pur nudrì pures besties. In chesta maniera provved' Iddì a sūs creatures, ingsceou fesc'l udei so amur benefico cina ch' el dura la sajung crudia, ch' ung ſengn'." Cang ch' el ē bur temp, o rì ventg' sburrā som'nā Schmerzenreich val granì da finestra fora, e fora dang porta gnēle 'l pietecoucce, la svelta moſena d' bosc e la bella moſena būrna a s' i mangiè sou. Ingsceou tirāle ci fora ſengn', ch' i rechli o i lěoi gnē tang mesti, ch' ei i tolō 'l mangiè fora d' sua mang, e cun'sceus in maniera, ch' ei saltā e ſugā cung el.

Ingsceou sung passā l' ingvēr pur Genofefa nia zenza val ligrezza, mo ci lapprò cun nia puc' fastīdi.