Pagina:Storia di Santa Genoveffa.djvu/69

Da Wikisource.
Vai alla navigazione Vai alla ricerca

— 58 —

taianta, pur tra jou la pell dal corp d' la bīscea, la percura t' ega dal sanc e dalla terra, l' à m' tuda ad assuiè te sored'l, spo s' l' àla tratta indōs, e te chel, ch' el gnē scur āla fatt ŏta verso ciaſa. Schmerzenreich gnē ingcuntra cung grang ligrezza, e scraiā da lunc': "O uma, gneiſe, gneiſe alla finada; iou gnē gram pur os iou. Ullacche seis stada cina ſengn'?" Mo tena ŏta elle restè spordù: purcicche la piliccea nouia n' i lascea reconesce la uma; quindi plengn' de tema s' ele ŏt incearc, e ju te tana a s' ascogne: "No tè tèmei, 'i sung iou," scraia la uma. Cang ch' el conesceō sua usc', āle ceaffè coraggio, e: "Sii lode a Iddì; mo cocche seis mudada? e chesc' me plesc': osta iesta someia oramai la mia: co mai seiſe r'vada a la ceaffè?" "I l' à ceaffada dal bung Iddì" è la resposta d' la uma. "Ah, nè s' l ai forsi ditt, uma, (scraia 'l picce zapporang dalla ligrezza), ch' Iddì pur l' ingvèr sè provvederà d' na iesta nouia e miù? e chesta è morjella gratta, blancia, ch' ella someia chi nioi d' l ceìl da d' ainsceuda: ang veiga, ch' ella è na sincunda dal Ceìl." Ei va intramidui t' la grotta; Schmerzenreich i presenta alla uma na piccera cuccia d' làtt e 'ng ceast cung fruttg, intang ch' ella cuntā ca pur menù, cocch' ella ē r'vada a s' injignè chel guant d' pell.

La sajung crudia i tignō serrà te ciaſa, mo impōne tang a rigor, ch' ei nè pudess' val